Een onbekende historische foto. Is het verhaal erachter te vertellen? Diskjockeys Erik de Zwart van Radio 538 en Giel Beelen van Radio 3 FM doen een poging.
`Dit is een typisch geval van de Oudhollandse zevensprong,’ zegt Beelen vastbesloten, `een activiteit waarbij zeven totaal verschillende persoonlijkheden languit op hun muil gaan in het water en door de verstrikking van touwen verplicht met elkaar moeten integreren.’ `Nee hoor,’ weet De Zwart, `we worden hier verrast met een nieuwe vorm van watersport, op een mooie zomerdag in de jaren vijftig.’
        De jaren vijftig? Beelen bedenkt zich. `Geen Hollandse zevensprong. In de jaren vijftig was dit dé manier om koeien en paarden uit de sloot te dreggen. De koe of het paard kreeg zo het idee dat-ie niet de enige was in het water, want anders kon je een eeuwigheid wachten totdat het dier uiteindelijk meegaf.’ Tevreden constateert hij: `De destijds nieuwe dregmethode zorgde ervoor dat er letterlijk een band ontstond tussen het dier en de mensen. Op de achtergrond ziet u het weiland, met opklapbare voederbak, en de stal waar het waterbeest eigenlijk hoort te staan.’
        `Het lijken mij toch eerder de Loosdrechtse Plassen,’ sputtert De Zwart. `De ideale plek om een nieuwe watersport uit te proberen.’ Beelen is onverstoorbaar: `De methode had nogal wat voeten in de, eh… aarde. Zo moest het beest eerst worden vastgebonden met de aanwezige zeven lassotouwen en dienden de daarvoor speciaal bestemde voetenplankjes aan de kant van de sloot te worden vastgemaakt om zodoende genoeg kracht te kunnen zetten.’ Hij kijkt nog eens nauwkeurig: `Bij de derde vrouw van rechts is te zien hoe de planken reeds los hebben gelaten en zij na hevige inspanningen bijna het water raakt.’
        `Planken?’ reageert De Zwart. `Dat zijn waterski’s. Het publiek maakt hier kennis met ski’s die niet alleen op bevroren water gebruikt konden worden. Zeven heldhaftige mannen en vrouwen geven een leuk staaltje simultaan waterskiën.’ `Zeven plaaggeesten zul je bedoelen,’ aldus Beelen. `En aan de lach op hun gezichten is te zien dat hun werk zo goed als volbracht is. Het dier heeft reeds luid loeiend of hinnikend gehoor gegeven aan de menselijke trekkracht.’
        De Zwart: `Ze lachen vanwege het spectaculaire rondje over de plassen, waarbij ze de raarste capriolen hebben uitgehaald. Door deze demonstratie is deze vorm van vermaak tot een jaarlijks terugkerend evenement geworden op de Loosdrechtse Plassen. Het was een memorabele dag.’ Beelen concludeert minder optimistisch: `In de jaren zestig kwam men tot de conclusie dat het plaatsen van een hek toch gemakkelijker was. Tot op de dag van vandaag zal daarmee dat oude vertrouwde saamhorigheidsgevoel van de “mens die het dier redde” verdwenen zijn.’

Uitleg: Op 9 juli 1962 heeft impresario Lou Van Rees bij zijn bungalow aan de Vinkeveense Plassen de Nederlandse deelnemers voorgesteld aan het festival in Knokke om de Europabeker voor zangvoordracht (het Eurovisie Songfestival). De deelnemers `staan klaar voor de start’, v.l.n.r.: Anneke Grönloh, Max Mackintosh Woiski, Joke Copier, Lou van Rees, Mieke Telkamp, Jose Marcello en Milly Scott.