In films over de Armeense geschiedenis staat bijna altijd de genocide op de Armeniërs in het Ottomaanse Rijk centraal. Acteur en filmmaker Michael Goorjian doet met Amerikatsi iets anders. De in Amerika geboren kleinzoon van grootouders die de genocide overleefden, brengt met de film een ode aan de levenslust, humor en inventiviteit van Armeniërs.
Het door Goorjian aan zijn opa opgedragen Amerikatsi verwijst alleen in het begin kort naar de genocide. We kijken in 1915 door de ogen van het 4-jarige jochie Charlie via een raampje in een huis naar het geweld op straat. Daarna springt de film naar 1948 en zien we dat Charlie, een dertiger inmiddels, de genocide heeft overleefd. Hij geeft gehoor aan Stalins oproep aan gevluchte Armeniërs om terug te keren naar Armenië om het land te helpen opbouwen.
Het pakt voor Charlie anders uit dan gedacht, want hij wordt door communistische apparatsjiks beschuldigd van kosmopolitisme en belandt in de gevangenis. Een naargeestig staaltje stalinisme. Maar de levenslustige Charlie put kracht uit het uitzicht vanuit het raampje in zijn cel op het appartement van een bewaker en zijn vrouw. Door hen te observeren en zich in hun dagelijkse leven te verplaatsen, houdt hij zichzelf op de been. Als Stalin overlijdt, lacht de toekomst hem weer toe. Amerikatsi, waarin regisseur Goorjian zelf Charlie speelt, is geen realistisch politiek drama, maar een lichtvoetige satire en feelgood film over stalinistisch Armenië.
