De graaf zelf doet open en steekt zijn hand uit ter begroeting. Niet dat hij er in zijn spijkerbroek en makkelijke trui erg adellijk uitziet. Maar dat is slechts mijn vooroordeel, Niccolò is een telg uit een oeroud Italiaans geslacht. Zijn voorouders waren diplomaten, bisschoppen en generaals. Als ik zijn palazzo in het Noord-Italiaanse stadje Tirano binnenstap, zie ik ze allemaal in olieverf naar beneden blikken vanaf de hoge muren.
Het is die geschiedenis waarvoor ik hier ben, via booking.com ben ik dit stadspaleisje aan de voet van de Alpen op het spoor gekomen. De foto’s op internet doen dit pand echter nauwelijks recht, Niccolò’s woonhuis is indrukwekkend van buiten, opulent van binnen. Het zit vol met hout dat kraakt en muren die zijn gebouwd om kanonskogels op te vangen. Een historisch gebouw van buitengewoon cultureel belang.
Meer columns lezen? Schrijf u in voor onze gratis nieuwsbrief.
En een molensteen, legt Niccolò mij uit. Hij erfde het een paar jaar geleden van zijn vader. Maar het is veel te groot voor hem, zijn vrouw en hun jonge zoontje. Wat te doen? Alleen al het verwarmen in de lange winters van Lombardije kost een vermogen. Verkopen kon hij het niet; de graaf voelde de verantwoordelijkheid om de lange geschiedenis van zijn familie in dit pand niet bij hem te laten ophouden. Al was het maar omdat hij de immense collectie kunst en meubels intact wilde houden. Dus werden twee verdiepingen van het pand een bed and breakfast, maar wel van de buitencategorie. Gasten baden er in eeuwen aan verhalen van de familie Lambertenghi.
Zoals Niccolò zijn er veel adellijke figuren in Europa. Gevangen tussen traditie en het schrikbewind van de winterschilder; al die paleizen, jachtsloten en kasteeltjes kosten klauwen vol geld. Hun voorouders troggelden als verdienmodel wat plaatselijke boeren af voor tiende penningen, in de moderne democratie moeten hun nazaten vrezen voor de al even inhalige fiscus. Niets zou makkelijker zijn dan alles in de verkoop te gooien. Maar net als Niccolò voelen veel telgen uit oude geslachten de ogen van hun voorouders in de rug prikken. Voortzetten dus, alleen dan wel met een goede financiële onderbouwing. Vaak is dat horeca of detailhandel, met dure potjes honing en jam uit de eigen boomgaarden. Er zijn genoeg mensen zoals ik, bereid om wat meer te betalen voor traditie.
Logeer ook eens bij een conte, laird of principe: het betekent dat er geld is voor onderhoud en restauratie. Niccolò’s palazzo in Tirano is prachtig opgeknapt en voorzien van moderne verwarming en waterleidingen. Alleen een lift vond de monumentendienst een brug te ver. In ieder geval kan nu ook de volgende graaf nog in dit pand wonen en werken. Rondscheurend op zijn stepje met discolichtjes leert hij het enorme gebouw in ieder geval al goed kennen.
