Het complex ziet eruit alsof het is gebouwd door een psychotische architect uit de DDR die besloot eens jolig te doen. Met een lading slecht gemixt beton. Nee, het voormalige koninklijk paleis in de Nepalese hoofdstad Kathmandu heeft niets royaals. Als ze me hadden verteld dat het speciaal was geconstrueerd voor de wereldkampioenschappen jute knopen van 1962 en het gebouw sindsdien in onbruik was geraakt, had ik het onmiddellijk geloofd.
Tijdens een recent bezoek aan Nepal had ik een dag over en besloot ik het paleis te gaan bezichtigen. Vooral vanwege de bizarre geschiedenis van het gebouw. In 2001 schoot de kroonprins van het land daar vrijwel zijn gehele familie dood en plaatste toen een Glock op zijn eigen hoofd. Hij overleefde een paar dagen in coma, kreeg in een ziekenhuisbed zelfs nog de kroon opgedrukt, maar stierf toen alsnog. Na een tussenpaus werd het land in 2008 een republiek.
Meer columns lezen? Schrijf u in voor onze gratis nieuwsbrief.
Het oude paleis is nu een museum. Als je, zoals ik, liefhebber bent van melancholie en mislukking, is het absoluut een aanrader. Je zou het paleis vergane glorie kunnen noemen, behalve dat er nooit enige luister is geweest. Veel van de vertrekken lijken op de woonkamer van mijn ouders in de jaren zeventig, met veel lage, brede meubels en dikke tapijten. De kunst aan de muren zweeft rond de kitsch-grens. Ook in 2001, toen ze bevroren in de tijd, moeten deze vertrekken al hopeloos verouderd zijn geweest.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
Alleen de paleistuin is majesteitelijk en verraadt dat hier niet zomaar een familie woonde. Terwijl ik langs de bloemenbedden liep, wezen bordjes me op de plekken waar vluchtende prinsen en prinsessen door hun broer zijn gedood. Zelf probeerde hij te reïncarneren op een trappetje voor een appendance in aanbouw. Het lijk van zijn moeder lag volgens een ander bordje een paar meter verderop tussen de viooltjes.
Het paleis is een makkelijke metafoor voor de geschiedenis van Nepal in de twintigste eeuw. De koninklijke familie heeft de ontwikkeling van het land lang tegengehouden en was zo dysfunctioneel dat het wel slecht af móést lopen. Sinds ze weg zijn, gaat het veel beter.
Maar dit krankzinnige kabinet had nog een machtige historische echo. Aan het verre einde van de tuin liggen de koninklijke stallen, waarin een paar magnifieke auto’s wachten op een koning die er nooit meer in zal rijden. Met gemak het meest indrukwekkende exemplaar is een Mercedes Benz uit 1937. Het bordje dat erbij staat, meldt dat het een gift was van een bevriend staatshoofd, ene A. Hitler uit Berlijn. Die was ongetwijfeld op zoek naar een bondgenoot in Azië om de Britten in India in de rug aan te vallen. Maar zo absurd is de geschiedenis dan weer niet geweest.
