‘Interviews met historische figuren geven een emotionele laag aan het verleden’

Albert Einstein, Vincent van Gogh, Marlène Dietrich, Napoleon Bonaparte, Peter de Grote en Marie Curie. Deze zes historische figuren schreven niet alleen wereldgeschiedenis, maar brachten ook een periode door in België of Nederland. In zijn nieuwe tv-reeks Interview met de geschiedenis gaat de Vlaamse presentator Arnout Hauben letterlijk met hen in gesprek. Acteurs kruipen in de huid van deze iconen en maken het verleden tastbaar.

‘Geschiedenis fascineert me. Niet alleen de feiten, maar ook de mensen erachter. Toen ik las over Napoleon of Van Gogh begonnen ze echt tot leven te komen in mijn hoofd. Die verbeelding wilde ik een plek geven. Onze reportages zijn stevig historisch onderbouwd, op basis van bronnen en getuigen. De fictiescènes voegen daar iets aan toe wat je niet in boeken vindt: ze geven een emotionele laag aan het verleden, maken het menselijk, voelbaar.’

‘De scènes met Van Gogh en Napoleon maakten diepe indruk. Niet alleen door hun verhalen, maar ook door de intensiteit van het spel. De acteurs gaven zich volledig. Omdat ik me zo grondig had ingelezen, ontstond er tijdens die interviews een echt spanningsveld: ik wist wat die figuren meegemaakt hadden, waar hun pijn zat. Bij Van Gogh voelde ik de broosheid van iemand die nog geen idee heeft dat hij wereldberoemd zal worden. Maar Napoleon voelde grootser en zwaarder aan. Alsof je tegenover een man zit die zijn ondergang al ergens aanvoelt, maar dat niet kan of wil toegeven.’

‘Ik zie mezelf niet als een journalist die op zoek gaat naar harde feiten of primeurs. Ik ben eerder een reporter: ik wil verhalen begrijpen, maar ook aanvoelen. Ik zoek naar informatie, maar ook naar emotie, context, gelaagdheid. En precies dat maakt deze reeks zo bijzonder. Je kijkt iemand in de ogen, je stelt vragen, en plots wordt de geschiedenis iets tastbaars, iets dat je raakt. Na een paar minuten vergeet je dat je met een acteur spreekt.’

‘Voor elk personage hebben we diepgaand onderzoek gedaan, op basis van brieven, getuigenissen, academisch werk. Dat vertaalden we naar een dossier van dertig pagina’s per figuur, waarmee de acteurs zich konden voorbereiden. Natuurlijk blijft het interpretatie – maar wel een onderbouwde. Het gaat ons niet om exacte reconstructie, wel om geloofwaardige ontmoeting. De kijker moet voelen: dit zou zó gebeurd kunnen zijn. Als dat lukt, brengen we geschiedenis tot leven.’