Tanks, raketten en luchtafweersystemen van Amerikaanse en Europese makelij moeten Oekraïne aan de overwinning helpen tegen Rusland. Tijdens de Tweede Wereldoorlog zorgde Washington ook voor militaire en humanitaire leveranties aan de geallieerden. Via de zogenoemde Lend-Lease Act leverden Amerikaanse arbeiders een indirecte bijdrage aan de strijd tegen de nazi’s en konden de Sovjets steeds verder oprukken.
President Biden ondertekende in 2022 een vernieuwde Lend-Lease Act om Oekraïne bij te staan in zijn oorlog tegen Rusland. Het Witte Huis is van mening dat die militaire hulp nodig is om de democratie in Europa te beschermen. Volgens historicus Thomas Bottelier is dat een belangrijk verschil met de Lend-Lease Act uit 1941, die hulp bood aan ieder land dat tegen de asmogendheden vocht. ‘In de Amerikaanse propaganda werd Lend-Lease toen ook voorgesteld als een wet die democratieën moest helpen, maar een van de eerste landen die goederen kreeg was Griekenland: een dictatuur.’
Wat leverden de Amerikanen via Lend-Lease aan de geallieerden?
‘Toen de wet in 1941 werd aangenomen, wilde Roosevelt zoveel mogelijk hulp bieden zonder zelf ten strijde te trekken: all aid short of war. De Amerikaanse leveranties bestonden uit wapens, tanks en vliegtuigen, maar er ging ook allerlei voedsel naar Europa, zoals graan en boter.
Meer historische context bij het nieuws? Schrijf u in voor onze gratis nieuwsbrief.
Engeland ontving vooral wapens uit Washington, en olie om hun vliegtuigen op te laten stijgen. De Sovjets kregen juist veel voedsel. Toen de Amerikanen direct betrokken raakten bij de oorlog en de Japanners bevochten op de Stille Zuidzee, voeren er nog steeds handelsschepen met Amerikaanse goederen richting de Sovjet-Unie.’
Dit artikel is exclusief voor abonnees
De Duitsers bezetten industriegebieden van de Russen. Hoe belangrijk waren de Amerikaanse leveranties van grondstoffen zoals olie en aluminium?
‘Grondstoffen waren inderdaad ook cruciaal. Vooral kerosine van een hoog octaangehalte werd geleverd via Lend-Lease, want die markt werd gedomineerd door Amerikaanse productie. Die kerosine maakte bijvoorbeeld de grote Britse bombardementen op Duitsland mogelijk. Voor de Sovjets was geraffineerde olie belangrijker. Dat is ironisch, want zij zaten zelf op grote olievoorraden in Azerbeidzjan, maar het was sneller en goedkoper om de Amerikanen het te laten produceren en het over de Stille Oceaan en de trans-Siberische spoorweg te transporteren.’
