Home Website: Hoe George Washington president werd

Website: Hoe George Washington president werd

  • Gepubliceerd op: 23 april 2012
  • Laatste update 07 apr 2020
  • Auteur:
    Maarten Muns

Het zijn nu alleen nog maar voorverkiezingen aan Republikeinse kant, maar al maanden zijn Amerikaanse media in de ban van verkiezingskoorts. En zodra Mitt Romney, de vermoedelijke winnaar van de Republikeinse primaries, het in november tegen president Obama gaat opnemen barst het circus helemaal los.

In Europa volgen we de Amerikaanse presidentsverkiezing met bovengemiddelde interesse. Voor onze buitenlandse politiek maakt het immers nogal wat uit wie het in Washington voor het zeggen krijgt. Maar er is nog een andere reden om geïnteresseerd te zijn in het fenomeen. De Amerikaanse presidentsverkiezing is het oudste democratische instituut ter wereld.

Een mooi historisch overzicht, volledig gebaseerd op data uit Wikipedia, van de strijd om het Witte Huis is te vinden op de website electoralmaps.org. Op de kaartjes op deze website is precies te zien welke staten voor welke presidentskandidaat kozen.

De allereerste presidentsverkiezingen werden gehouden in 1789. Meteen valt op dat het kiessysteem vrijwel gelijk is aan dat van nu: elke staat kiest zijn afgevaardigden voor het kiescollege, die vervolgens naar Washington afreizen om de president te kiezen.

In het onderliggende Wikipedia-artikel is echter te lezen dat in 1789 al van tevoren was afgesproken dat George Washington, de grote held van de Onafhankelijkheidsoorlog, president zou worden. De strijd ging dan ook meer om de tweede stem van het kiescollege, die de vicepresident zou aanwijzen. Dat werd uiteindelijk John Adams.

Als we in deze tijdsbalk verder naar het heden bewegen, zien we kleine dingen veranderen. Al vanaf 1796 ging de strijd tussen twee politieke stromingen. Aan de ene kant de federalisten, die graag een sterke federale overheid zagen, aan de andere kant de Democratisch-Republikeinen, die vooral individuele vrijheden wilde verdedigen. Nog altijd draaien de presidentsverkiezingen voor een belangrijk deel om de vraag hoe groot de macht van de federale overheid moet zijn.

Meestal ging de strijd tussen twee kandidaten, maar soms deed er ineens een buitenbeentje mee. In 1856 bijvoorbeeld, toen een zekere Miljard Fillmore met zijn nationalistische Know Nothing-partij de aandacht van de slavernijkwestie probeerde af te leiden door een strikt anti-immigratiebeleid voor te stellen. Of in 1948, toen Democraat Harry Truman tegen elke verwachting de verkiezingen won, ondanks het feit dat Strom Thurmond met zijn splinterpartij Dixiecrats de Democratische partij uiteen dreigde te scheuren.

Hoewel de site overzichtelijk en leerzaam is, blijft het geheel een verzameling gegevens uit Wikipedia. Helaas zijn meer Amerikaanse sites die achtergronden bieden bij de verkiezingen wat uiterlijk betreft ergens in de jaren negentig achtergebleven. Een positieve uitzondering is het gedeelte over verkiezingen van de site history.com. Hier is meer authentiek materiaal te vinden.

De site staat vol met vermakelijke en informatieve filmfragmenten. Hoe sleept een kandidaat eigenlijk de nominatie van zijn partij binnen? Hoe is het systeem met al die primaries, conventions en caucuses historisch zo gegroeid? Ook leuk om te bekijken is het legendarische verkiezingsdebat tussen John F. Kennedy en Richard Nixon in 1960. Radioluisteraars vonden dat Nixon overtuigender overkwam, terwijl tv-kijkers de goedlachse Kennedy als winnaar aanwezen.

Bij veel historische presidentskandidaten zijn achtergronden te vinden. Zo staan er bij het onderdeel over Abraham Lincoln onder andere fascinerend nagespeelde scènes uit de Burgeroorlog. Wel typisch Amerikaans, daar moet u op voorbereid zijn.

Dit artikel is exclusief voor abonnees

Dit artikel op Historischnieuwsblad.nl is alleen toegankelijk voor abonnees. Met liefde en zorg werken wij iedere dag weer aan de beste historische verhalen door toonaangevende historici. Steun ons door lid te worden voor maar €4,99 per maand, de eerste maand €1,99. Log in om als abonnee direct verder te kunnen lezen of sluit een abonnement af.