Het klinkt mooi: het boerenleven in vier seizoenen. Maar de animatiefilm The Peasants is geen plattelandsidylle. De verfilming van de roman Chlopi (‘Boeren’) van de Poolse schrijver Władysław Reymont, winnaar in 1924 van de Nobelprijs voor literatuur, is een rauwe vertelling over dwingende patriarchale mores op het Poolse platteland rond 1900.
Centraal staat een boerendochter, die door haar moeder, een weduwe, tegen haar zin wordt uitgehuwelijkt aan een rijke boer. ‘Liefde komt en gaat, maar land blijft,’ houdt de vrouw haar dochter nuchter voor. Zo kun je het zien, maar ze stort haar met het opgedrongen huwelijk wel in een freudiaanse chaos. De zoon van de rijke boer is namelijk verliefd op haar en zij op hem. Volgt u het nog? Het zorgt in elk geval niet voor een ontspannen relatie tussen vader en zoon, zodat een dramatische climax niet kan uitblijven.
Scherp laat The Peasants zien dat vrouwen in een patriarchale maatschappij letterlijk en figuurlijk de zwaarste klappen krijgen. Zeker als ze, zoals de boerendochter, een onafhankelijke geest hebben en zich niet in een keurslijf laten dwingen. The Peasants vertelt geen specifieke historische gebeurtenis, maar is op de werkelijkheid gebaseerde mentaliteitsgeschiedenis. Opmerkelijk is de animatievorm van de film: hij is opgebouwd uit duizenden, op werken van Poolse schilders gebaseerde handgeschilderde beelden. Eerder pasten filmmakers deze werkwijze succesvol toe bij Loving Vincent (2017), een aangrijpende film over de laatste dagen van Vincent van Gogh.
