Home Paul Arnoldussen

Paul Arnoldussen

  • Gepubliceerd op: 22 september 2004
  • Laatste update 07 apr 2020
  • Auteur:
    Paul Arnoldussen
  • 2 minuten leestijd

Voor een verhaal over Hendrik Koot, de martelaar van de NSB die bij gevechten in de Amsterdamse jodenhoek in februari 1941 gedood werd, sprak ik met een van zijn zoons. Ik noemde hem Rob. Hij wilde niet dat zijn voornaam bekend werd; met die achternaam had hij na de oorlog al narigheid genoeg gehad. Hendrik Koot was een fanatieke nazi. In de etalage van zijn manufacturenwinkeltje aan de Vijzelstraat hing een portret van Mussert; Hendrik was enthousiast lid van de WA.



Rob was vijftien toen zijn vader stierf. Hij meldde zich meteen bij de SS – rancune, meende Rob later zelf. Hij moest nog liegen over zijn leeftijd, want eigenlijk moest je zestien zijn. Vier jaar lang vocht hij aan het oostfront, via een Sovjet-kamp raakte hij in Nederlandse gevangenschap. Hij werkte in de mijnen en na zijn vrijlating in de bouw.

Rob Koot bleek een aardige man. Hij had enorme spijt, werd wars van geweld en stemde zijn hele leven op de PvdA.

En zijn vader? Rob kon geen kwaad over hem horen. Hendrik Koot was een alleraardigste man geweest. Met aandacht voor de kinderen; het gezin liep naar Nijmegen om daar aan de vierdaagse deel te nemen. Er werd gelezen – meer Tom Mix dan de Camera Obscura, maar toch -, er werd gemusiceerd: twee broers speelden mondharmonica, eentje gitaar, de zusjes accordeon. Een en al harmonie, in de breedste zin des woords. Het zat Rob dan ook hoog dat zijn vader na de oorlog als een onmens werd afgeschilderd.

Gelukkig was er één uitzondering. En Rob haalde een aflevering tevoorschijn van een door Waanders samen met het Rijksinstituut voor Oorlogsdocumentatie uitgegeven reeks over de oorlog. Hij sloeg hem open en toonde een fotootje van zijn vader en het onderschrift. Er stond: ‘De “rechtschapen” NSB’er Hendrik Koot.’

Toch iets van erkenning, vond Rob. Ik zag al snel dat dat ‘rechtschapen’ ontleend was aan een daarnaast afgedrukt citaat uit NSB-propaganda; de redactie had het woord uit sarcasme in het onderschrift verwerkt. Ik wees hem daarop.           

En nu, jaren later, vraag ik me af: waarom? Waarom liet ik hem die illusie niet? Uit overdreven waarheidszin, omdat ik het een mooie afsluiting vond van mijn verhaal voor de krant? Het zijn particuliere beslommeringen, ik weet het, maar het zit me niet lekker. Aardig was het in elk geval niet.

Dit artikel is exclusief voor abonnees

Begrijp het heden, begin bij het verleden: met HN Actueel leest u historische achtergronden bij het nieuws van vandaag. Nu de eerste maand voor maar 1,99.

Nieuwste berichten

Fout in routekaart rampvlucht Bijlmermeer belandde in onderzoeksrapport
Fout in routekaart rampvlucht Bijlmermeer belandde in onderzoeksrapport
Artikel

Fout in routekaart rampvlucht Bijlmermeer belandde in onderzoeksrapport

In het eindrapport van de Raad voor de Luchtvaart uit 1994 over de oorzaken van de Bijlmerramp stond een fout: op een routekaart van de rampvlucht was het moment waarop het vliegtuig twee motoren verloor, verkeerd aangegeven. Een oud-onderzoeker van de Raad, Henk Pruis, ontdekte de fout onlangs. Hij denkt dat die voeding heeft gegeven...

Lees meer
Greenpeace groot dankzij aanslag op Rainbow Warrior
Greenpeace groot dankzij aanslag op Rainbow Warrior
Interview

Greenpeace groot dankzij aanslag op Rainbow Warrior

Veertig jaar geleden blies de Franse geheime dienst het Greenpeace-schip de Rainbow Warrior op. Er viel één dode. De Nederlander Martini Gotjé was aan boord toen de bommen ontploften. Voor Greenpeace brak een nieuwe periode aan. Op 10 juli 1985 blies de Franse geheime dienst het Greenpeace-schip de Rainbow Warrior op. Het schip lag in...

Lees meer
Scène uit The teacher who promised the sea
Scène uit The teacher who promised the sea
Recensie

‘The Teacher Who Promised the Sea’ toont dat het Franco-verleden nog springlevend is

Autoritaire en dictatoriale regimes haten kritisch onderwijs. Dat blijkt ook uit de speelfilm The Teacher Who Promised the Sea, waarin een Franco-militie in 1936 meedogenloos afrekent met een jonge idealistische onderwijzer. Het verhaal is gebaseerd op ware gebeurtenissen. De Catalaan Antoni Benaiges is 31 als hij in 1935 als onderwijzer gaat werken in een schooltje...

Lees meer
Leden-van-de-Nationale-Garde-ondervragen-een-man-tijdens-de-rassenrellen-in-Chicago-1919.-Copyright-Getty-Images-scaled.jpg
Leden-van-de-Nationale-Garde-ondervragen-een-man-tijdens-de-rassenrellen-in-Chicago-1919.-Copyright-Getty-Images-scaled.jpg
Artikel

Amerikaanse president zet politie en leger in tegen ongewenst verklaarde immigranten

Tijdens het presidentschap van Woodrow Wilson sloeg de Amerikaanse overheid met harde hand stakingen neer, deporteerde duizenden migranten en liet racistisch geweld tegen zwarten ongestraft. Daardoor kwam de democratie hevig onder druk kwam te staan, net als nu onder Donald Trump.

Lees meer