In 1955 werd de 14-jarige Emmett Till in Mississippi gruwelijk vermoord. Hij werd het symbool van lynchslachtoffers in Amerika. Dat kwam door zijn moeder. Zij stond erop dat de wereld het zwaar verminkte lichaam van haar zoon zou zien. De Hollywoodfilm Till is een eerbetoon aan haar moed en geestkracht.
Dit artikel krijgt u van ons cadeau
Wilt u ook toegang tot HN Actueel? Hiermee leest u dagelijks geschiedenisverhalen met een actuele aanleiding op onze website en ontvangt u exclusieve nieuwsbrieven. U kunt de eerste maand onbeperkt lezen voor € 1,99. Sluit hier een abonnement af en u heeft direct toegang.
Tussen 1882 en 1968 zijn bijna 5000 Amerikanen gelyncht. Ze zijn in de anonimiteit verdwenen, maar Emmett Till niet. Het verhaal is bekend. Emmett, die met zijn moeder in Chicago woonde, flirtte tijdens een vakantie bij familie in Mississippi in een winkel met de vrouw achter de toonbank. Een paar dagen later ontvoerden haar opgefokte man en zijn halfbroer de jongen uit het huis van zijn familie. In een boerenschuur martelden ze hem, schoten hem dood en dumpten het lichaam in een rivier. De twee werden gearresteerd, maar werden in de rechtszaak door een volledig witte jury vrijgesproken. Een jaar later bekenden ze in een (betaald!) interview alsnog dat ze de jongen hadden vermoord. Juridische consequenties had dat niet, zodat ze op vrije voeten bleven.
Meer recensies van historische films lezen? Schrijf u in voor onze gratis nieuwsbrief.
Till is trouw aan deze feiten, maar bijzonder is dat de focus bij Emmetts moeder Mamie Till-Bradley ligt. Ongelofelijk dat zij in al haar woede en verdriet het heldere besef had dat de moord op haar zoon een bijdrage kon leveren aan de zwarte burgerrechtenbeweging. Ze torpedeerde de poging van de autoriteiten in Mississippi om haar zoon zo snel mogelijk te begraven en eiste dat zijn lichaam in een open doodskist publiekelijk te zien zou zijn. Foto’s van Emmetts kapotgeslagen en opgezwollen lichaam droegen bij aan het besef dat er iets grondig mis was in het Amerikaanse Zuiden. Twee jaar later werd de Civil Rights Act aangenomen. Verandering is mogelijk, is de hoopvolle boodschap van het aangrijpende Till.
