Home Jos Palm over zijn held: Oriana Fallaci

Jos Palm over zijn held: Oriana Fallaci

  • Gepubliceerd op: 22 oktober 2020
  • Laatste update 13 okt 2022
  • Auteur:
    Alies Pegtel
  • 2 minuten leestijd
Jos Palm over zijn held: Oriana Fallaci

Jos Palm is presentator van het radioprogramma OVT. Hij was hoofdredacteur en een van de oprichters van Historisch Nieuwsblad en schreef verscheidene boeken. Palm roemt in de laatste aflevering van deze rubriek de Italiaanse journaliste en schrijfster Oriana Fallaci vanwege haar autonome geest.

Wanneer maakte u kennis met Oriana Fallaci?

‘In 1983 las ik haar boek Interview met de geschiedenis, waarin ze 26 politiek leiders interviewt. Dat doet Oriana Fallaci (1929-2006) op fenomenale wijze. Een man als Yasser Arafat bijvoorbeeld, de held van het Palestijnse verzet, pelt ze helemaal af tot er niets anders overblijft dan een nietig mannetje.’

Dit artikel is exclusief voor abonnees

Begrijp het heden, begin bij het verleden: met HN Actueel leest u historische achtergronden bij het nieuws van vandaag. Nu de eerste maand voor maar 1,99.

Indrukwekkend?

‘Zeer. Ik was destijds actief kaderlid van de maoïstische Socialistiese Partij en ik las het in de periode dat ik na jaren langzamerhand mijn verstand begon terug te krijgen. De invloed die de partij uitoefende moet je niet onderschatten; alleen al door een boek te lezen schond ik de zelfopgelegde censuur. De SP was fel gekant tegen boekenwijsheid, want daarmee onderscheidde je je van de gewone man. Enfin, ik las Fallaci toen er al barsten zaten in mijn geloof, en door haar interviewbundel zijn me de schellen definitief van de ogen gevallen.’

Hoe heeft Fallaci dat bereikt?

‘Fallaci was ongevoelig voor elk dogma en liet zich zuiver leiden door haar journalistieke intuïtie. Ze keek goed naar de persoon die ze voor zich had, liet zich niet verblinden door machtsvertoon en durfde tegen de macht in te gaan. Ik dacht: zo kun je ook in de wereld staan.’

Bewonderingswaardig?

‘Ik heb ontzag voor haar autonomie, voor haar strijdbare geest en haar vermogen om onafhankelijk te denken.’

Oriana Fallaci, 1992 (Foto: Frederic REGLAIN/Gamma-Rapho via Getty Images)

Een inspiratiebron.

‘Ze schrijft erg goed. Als ik als kleine krabbelaar zelf schrijf, liggen er meestal twee boeken op mijn werktafel. Die sla ik af en toe open ter inspiratie. Gerard Reves Nader tot U en Fallaci’s Interview met de geschiedenis. Hoewel ik haar Brief aan een nooit geboren kind eigenlijk nog mooier vind. In een lange monoloog beschrijft ze wat er door haar heen gaat nadat ze heeft ontdekt dat ze onverwacht zwanger is geraakt. Tegen de stroom in van de dominante feministen maakte zij zelf wel uit of ze haar kind wilde houden of niet.’

Waarmee u zegt: autonomie loopt als een rode draad door haar leven.

‘Zeker. Ze werd als een legende vereerd, maar haar vrijheidsdrang was groter dan haar behaagzucht. Ze woonde in haar latere leven niet meer in Italië, maar in New York. In haar laatste levensfase heeft ze veel fans van zich af geduwd met haar radicale afkeer van de islam. Ook daarin was ze compromisloos; ze ging zelfs een bond aan met de paus ter bescherming van de christelijke cultuur.’

Ziet u paralellen met uw eigen leven?

‘Ik zou niet durven.’

Alies Pegtel is historicus en journalist.

 

 

 

 

 

 

 

 

Dit artikel is gepubliceerd in Historisch Nieuwsblad 11 - 2020