Home Hans de Boer over zijn held: Michiel de Ruyter

Hans de Boer over zijn held: Michiel de Ruyter

  • Gepubliceerd op: 24 september 2020
  • Laatste update 13 okt 2022
  • Auteur:
    Alies Pegtel
  • 3 minuten leestijd
Hans de Boer over zijn held: Michiel de Ruyter

VNO-NCW-voorzitter Hans de Boer, econoom en ondernemer, is dit jaar voorzitter van de Libris Geschiedenis Prijs. Hij bewondert admiraal Michiel de Ruyter om zijn moed, inzicht en leiderschap, want daardoor was hij van beslissende betekenis voor Nederland.

Wanneer maakte u kennis met Michiel de Ruyter?

‘Zo’n 25 jaar geleden ben ik me gaan verdiepen in de ontstaansgeschiedenis van Nederland, omdat deze periode me erg interesseert. Vanaf toen ben ik ook serieuzer gaan lezen over Michiel de Ruyter (1607-1676). Lezen doe ik tijdens mijn vakanties, want normaal gesproken heb ik daar te weinig tijd voor.’

Dit artikel is exclusief voor abonnees

Dit artikel op Historischnieuwsblad.nl is alleen toegankelijk voor abonnees. Met liefde en zorg werken wij iedere dag weer aan de beste historische verhalen door toonaangevende historici. Steun ons door lid te worden voor maar €4,99 per maand, de eerste maand €1,99. Log in om als abonnee direct verder te kunnen lezen of sluit een abonnement af.

Waarom roemt u De Ruyter als vaderlandse held?

‘Als denker is de betekenis van De Ruyter voor de staatsvorming van Nederland natuurlijk geringer geweest dan die van prins Willem van Oranje, raadpensionaris Johan van Oldenbarnevelt of de gebroeders De Witt. Maar De Ruyter heeft zijn steentje wel degelijk bijgedragen. In de eerste plaats door als opperbevelhebber van de vloot cruciale zeeslagen te winnen van de Engelsen. Met zijn heldhaftige prestaties heeft hij de internationale faam van de Republiek en het zelfbewustzijn zeer vergroot. Toen hij in 1676 in Syracuse stierf aan een schotwond aan zijn been liet koning Lodewijk XIV uit respect saluutschoten afvuren om hem te eren. Hij was in zijn tijd wereldberoemd.’

Hij spreekt tot uw verbeelding?

‘Absoluut. Ik vraag me weleens af hoe het moet zijn geweest voor een man in zijn tijd, zonder hedendaagse communicatie- en logistieke middelen. Voor de kust van Marokko bedwong hij zeerovers voordat hij aan land ging en als zeebonk stapte hij op een paard om in de Afrikaanse binnenlanden een vredesverdrag te tekenen met de koning. Hoe hebben die mensen met elkaar gecommuniceerd? Wat een moed, wat een karakter! Ik las in zijn biografie Rechterhand van Nederland dat hij maandenlang weg was, hevig naar huis verlangde, toen hij plots de opdracht kreeg om nog even naar New York te varen. Hij is toen twee jaar van huis geweest.’

Bewonderingswaardig?  

‘Ja, temeer daar hij pas vrij laat, als vijftiger, het land is gaan dienen. Hij was al een bemiddeld man die fortuin had gemaakt als koopvaarder, toen hij werd gevraagd door de marine. De Ruyter wilde eigenlijk gaan rentenieren, maar zijn plichtsgevoel riep. Ik vind dat zeer bijzonder.’

Michiel de Ruyter.

Hij is geëerd met een praalgraf in de Nieuwe Kerk in Amsterdam.

‘Nee, hij is niet vergeten. Ik heb ooit een verhaaltje over hem gehouden in de Grote Geschiedenis Quiz toen ik het in de halve finale opnam tegen Ronald Sorensen van Leefbaar Rotterdam. Maar de jury was er niet door gecharmeerd: ik verloor.’

 Ziet u parallellen met uw eigen leven?

‘Maak je geen zorgen: ik ken mijn bescheiden plek. Maar ook ik ben pas het publieke belang gaan dienen nadat ik mijn eigen financiën op orde had. En ik ben net als hij ook meer een man van de concrete projecten – handen uit de mouwen – dan van langdurig blijven hangen in ideologische haarkloverij. Uiteindelijk moet er wel wat gebeuren om je doel te bereiken.’

Alies Pegtel is historicus en journalist.

 

 

Dit artikel is gepubliceerd in Historisch Nieuwsblad 10-2020