Het ruikt naar nieuwbouw. Niet direct een geur die ik associeer met een grafkelder, laat staan een koninklijke. En dan ook nog eentje onder een acht eeuwen oude kerk. Erg historisch ziet de betonnen holte er ook niet uit, eerder als een relaxruimte bij een sauna, of de kamer waar je in een berghut je ski’s moet neerzetten.
Het meest intrigerend in de nieuwe kelder te Delft is een stalen deur, de toegang tot de rest van de grafkelder, het historische deel. Waar Willem de Zwijger ligt, net als de doodongelukkige Sophie en Bernhard met zijn pluche speelgoedhondje bij hem in de kist. De openheid van de Dienst Koninklijk Huis gaat vandaag niet zover dat de twintig journalisten die zijn geaccrediteerd om de nieuwe aanbouw te bekijken daar ook mogen komen. Dus moeten we het doen met de plek waar Amalia ooit komt te liggen. En haar kleinkinderen, mocht Nederland dan nog een monarchie zijn. Mensen die nu nog niet eens leven en hier pas komen als wij allemaal al dood zijn.
Meer historische context bij het nieuws? Schrijf u in voor onze gratis nieuwsbrief.
Niet minder dan 534 graven zijn geruimd om plaats te maken voor deze ondergrondse Vinex-locatie, zo vertelt de stadsarcheoloog van Delft. Mensen die de kerk ooit veel geld betaalden voor eeuwige grafrust. Maar zo gaat dat in Nederland, Oranje boven. Dus liggen zij nu in een anoniem massagraf aan de rand van de stad. Alleen een paar schedels zijn bewaard, in dozen van de archeologische dienst. Voor onderzoek, want daar is het gewone volk goed genoeg voor.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
Twee minuten krijg ik van de Rijksvoorlichtingsdienst om rond te kijken. Aan eentje heb ik genoeg, er is immers niets te zien. Dan ga ik de trap weer op, richting de late Middeleeuwen. Omhoog naar vroeger, het is een nieuwe ervaring.
Sterven behoort tot de kernactiviteiten van de Oranjes. Nooit voelt het volk zich dichter bij de familie dan wanneer een monarch sterft. Meer nog dan bruiloften en baby’s legt het hun positie in onze samenleving vast, het moment dat ze net zo menselijk blijken te zijn als wij allemaal. Deze kelder zorgt dat ze er nog een tijdje mee door kunnen gaan. Een graf op de groei, zij die gaan sterven groeten ons.
