Het Nederlands barst van de woorden met een Franse oorsprong, zoals ‘plezier’, ‘soldaat’, ‘publiek’, miljoen’ en ‘conform’. Vooral in de zestiende eeuw haalden sprekers van het Nederlands veel woorden uit het Frans. Dat bleek toen neerlandica Brenda Assendelft Leidse teksten uit de periode 1500-1900 analyseerde. Dat deed ze voor haar proefschrift Verfransing onder de loep, waarop ze onlangs promoveerde aan de Universiteit Leiden.
In de zestiende eeuw gebruikten Leidenaren 532 Franse leenwoorden voor de eerste keer. Daarna daalde het aantal nieuwe introducties gestaag, tot enkele tientallen in de negentiende eeuw. Het daadwerkelijke gebruik van die woorden had een ander verloop: dat piekte in de eerste helft van de negentiende eeuw.
Assendelft keek ook naar Franse achtervoegsels die aan Nederlandse woorden werden geplakt, zoals ‘-age’ (als in: ‘lekkage’), ‘-eren’ (als in: ‘halveren’) en ‘-eel’ (‘universeel’). Ook daarvan piekte het gebruik in de eerste helft van de achttiende eeuw.
