In de achttiende eeuw begroetten Britten elkaar steeds vaker met een handdruk, want in drukke industriesteden was het niet praktisch om rustig je hoed af te nemen of een diepe buiging te maken. Handen schudden was bovendien een symbool van gelijkheid, schrijft historicus Penelope J. Corfield in Urban History.
Britse stedelingen keken de begroeting af van koopmannen, die elkaar een hand gaven om deals te beklinken. Ook de quakers – religieuzen die in 1656 naar Engeland kwamen − droegen bij aan het normaliseren van de handdruk. Zij hanteerden geen rangen of standen: iedereen gaf elkaar een hand. De Britten keken eerst neer op die ‘onbeschofte’ begroeting, maar dat veranderde toen de quakers succesvoller en talrijker werden. Ook het groeiende vertrouwen in andermans lichamelijke hygiëne droeg bij aan de popularisering van de handdruk. Zelfs de elite nam het gebruik over. Hoewel de achttiende-eeuwse etiquette nog steeds buigingen voorschreef, gaven graven en baronnen elkaar steeds vaker een hand.
Openingsafbeelding: De vriendschap. Ets door Daniel Nikolaus Chodowiecki, 1794. Bron: Getty Images.