Dat elke serieuze oorlogsfilm automatisch een anti-oorlogsfilm is, bewijst ook de nieuwe Duitse verfilming van Erich Maria Remarques roman Im Westen nichts neues weer. De film toont de zinloosheid van de gruwelijke loopgravenoorlog in de Eerste Wereldoorlog.
‘Kanonnenvoer’ was na de Tweede Wereldoorlog lange tijd een vergeten woord, maar sinds de Russische inval in Oekraïne is het weer dagelijks te horen. Het is onmogelijk om bij de nieuwe verfilming van Im Westen nichts neues niet aan de Russische knullen te denken die de oorlogshel in Oekraïne in worden gestuurd. Tussen hen en de vier Duitse schoolvrienden in Im Westen nicht neues bestaat nauwelijks verschil: zij zijn kanonnenvoer voor de waanideeën van ontspoorde leiders. Remarque schreef in 1929 over de ervaringen van deze naamloze soldaten. Samengevat: geen heldendom en kameraadschap, maar doodsangst en gruwelijk lijden.
Meer recensies van historische films lezen? Schrijf u in voor onze gratis nieuwsbrief.
De verfilming van de roman leverde in 1930 de Hollywood-klassieker All Quiet on the Western Front op. En nu is er een Duitse Netflix-verfilming, waarin het zinloze geweld nog explicieter is dan in de klassieker. De film oogt als een catalogus van moordmethoden: soldaten worden neergeschoten, opgeblazen, door tanks overreden, met vlammenwerpers in brand gestoken en aan bajonetten geregen. Het oogt letterlijk als overkill. Ook mist de film de aangrijpende scène uit de klassieker waarin een Duitse soldaat op verlof in zijn geboorteplaats walgt van het patriottische en nationalistische gezwets in een café. Al komt ook nu weer de boodschap over: oorlog is een onverzadigbare doodsmachine.
