Elizabeth I en Mary Stuart als vriendinnen
Het is een cliché, maar historische films zeggen meer over de tijd waarin ze gemaakt zijn dan over de geschiedenis. Helemaal niet erg en onvermijdelijk, want filmmakers zijn net als historici nu eenmaal kinderen van hun tijd. Films over Mary Stuart illustreren fraai de veranderende visies op het leven van de Schotse koningin. Dat er in de laatste halve eeuw minstens tien speelfilms en bijna evenzoveel tv-series over haar zijn gemaakt, dankt zij aan haar dramatische leven, dat in 1587 in Londen op een hakblok eindigde. De ondertekening van het executiebevel door haar nicht, de Engelse koningin Elizabeth I, is in de meeste historische producties de climax van een tragische bitch fight. Daarin is Mary meestal een gepassioneerde schoonheid, die zich door emoties en ambitie laat meeslepen, en Elizabeth een op het uiterlijk van haar nicht jaloerse, sluwe en kille vorst. Een complexe strijd om de Engelse troon teruggebracht tot ruziënde vrouwen: zo zagen mannelijke filmmakers het graag.
Andere tijden, andere visies. In Mary Queen of Scots zijn Mary en Elizabeth in het begin van de film bijna vriendinnen. Ze respecteren elkaar en de kinderloze Elizabeth wil best erkennen dat Mary haar rechtmatige troonopvolger is. Het zijn de mannen in hun omgeving die oorlog willen en de vrouwen tegen elkaar opzetten. Dat Mary en Elizabeth een lang onderhoud met elkaar hebben, is historische onzin – de vrouwen hebben elkaar nooit ontmoet –, maar wie dat voor lief neemt, ziet een prachtig gefotografeerd en geacteerd koninginnendrama.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
