Home Een wapenstilstand van twintig jaar

Een wapenstilstand van twintig jaar

  • Gepubliceerd op: 1 november 2005
  • Laatste update 07 apr 2020
  • Auteur:
    Paul Moeyes
  • 3 minuten leestijd

224 p. Matrijs, euro 24,95/ 668 p. Mouria, euro 29,50
De Vrede van Versailles, die na de Eerste Wereldoorlog de rust in de wereld moest herstellen, heeft altijd een bijzonder slechte pers gehad. Het falen van de Volkenbond, het protectionisme van de vele nieuwe staten dat de economische wereldcrisis verergerde, de revanchegedachte in Duitsland en de Tweede Wereldoorlog die daaruit voortvloeide: het zou allemaal de schuld zijn van de mislukte vrede.

           
Dat slechte imago heeft het verdrag vanaf het eerste begin gehad. In 1920 noemde de geallieerde opperbevelhebber veldmaarschalk Ferdinand Foch het geen vrede, maar een wapenstilstand voor twintig jaar. Volgens Duitsland, dat als hoofdschuldige voor de oorlog werd aangewezen en een zware straf kreeg opgelegd, was het een vredesdictaat en geen verdrag. De opstellers van het verdrag toonden echter geen berouw. 
           
De Amerikaanse president Wilson vond het juist geruststellend dat er door alle partijen geklaagd werd: dat gaf hem de hoop dat het eindverdrag rechtvaardig was. In Parijs 1919 geeft Margaret MacMillan hem deels gelijk: het vredesverdrag was weliswaar verre van perfect, maar wel het hoogst haalbare, concludeert zij. 
           
Haar soepel geschreven relaas toont duidelijk de onmogelijkheid aan van de opgave die de wereldleiders zichzelf hadden gesteld en laat zien hoe nationale en persoonlijke belangen de vredesbesprekingen beïnvloedden. Dit is geen revisionistisch boek dat bestaande oordelen met een eigenzinnige en originele interpretatie te lijf gaat, maar een nuchtere en realistische heroverweging die begrip toont voor de menselijke beperkingen van de betrokkenen. 
           
Ook in Nederland had men in 1920 geen vrede met de Vrede. De Nederlandse economie was sterk afhankelijk van de Duitse en daarom vonden velen – beïnvloed door eigenbelang – dat Duitsland te zwaar was gestraft. Ook was een politiek instabiele en rancuneuze oosterbuur een voortdurende bedreiging voor het neutrale Nederland. Daarom verschoof de buitenlandse politiek tussen 1919 en 1935 duidelijk richting de internationale samenwerking en collectieve veiligheid die de Volkenbond beloofde. 
           
In Vergeefs onzijdig beschrijft Rolf Schuursma hoe het interbellum Nederland uiteindelijk toch naar de oorlog voerde. De ondertitel, Nederlands neutraliteit 1919-1940, doet vermoeden dat de Nederlandse neutraliteitspolitiek pas in mei 1940 – onvrijwillig – werd beëindigd. Daar kan men zo zijn twijfels over hebben. 
           
Inderdaad gaf Nederland zijn neutraliteit nooit geheel op, maar de hang naar de Volkenbond was tot 1935 duidelijk. Pas daarna dwongen het falen van de Volkenbond en de toenemende dreiging van nazi-Duitsland Nederland terug in de eigen schulp. Zelfs toen was er echter nooit meer sprake van een strikte neutraliteitspolitiek. Daarvoor waren de verdedigingsvoorbereidingen te eenzijdig tegen Duitsland gericht. Bovendien trachtte minister-president Colijn innige defensiecontacten met Groot-Brittannië aan te knopen, in de hoop op militaire steun bij een eventuele aanval. 
           
En dan waren er nog de economische betrekkingen met Duitsland. Op beknopte, maar heldere wijze schetst de auteur de nauwe banden die tussen de beide landen bestonden en die Nederland economisch zo afhankelijk maakten dat een terugkeer naar de strikte neutraliteitspolitiek onmogelijk was. Ook in zijn betrekkingen met Duitsland schond Nederland dus de regels van strikte afzijdigheid. 
           
Schuursma ziet hierin echter geen aanleiding om de Nederlandse neutraliteitspositie tijdens het interbellum kritisch tegen het licht te houden. Het zwaartepunt van zijn boek is de periode 1935-1940; de jaren van hoop in de Volkenbond komen nauwelijks aan bod. De kracht van het boek ligt in de slothoofdstukken over de bestuurlijke ontreddering na de Duitse inval van mei 1940. Het vertrouwen in de neutraliteit bleek te groot en de oorlogsvoorbereidingen waren hopeloos onvoldoende.

Dit artikel is exclusief voor abonnees

Begrijp het heden, begin bij het verleden: met HN Actueel leest u historische achtergronden bij het nieuws van vandaag. Nu de eerste maand voor maar 1,99.

Nieuwste berichten

New Yorkse politie neemt vingerafdruk van Duitser in 1917 als deel van de Alien Enemies Act
New Yorkse politie neemt vingerafdruk van Duitser in 1917 als deel van de Alien Enemies Act
Interview

Waarom Trump zich beroept op een 200 jaar oude wet om Venezolanen uit te zetten

De Verenigde Staten zetten honderden immigranten op het vliegtuig naar El Salvador, waar zij zonder proces in een gruwelijke gevangenis worden geïnterneerd. Trump gebruikt daarvoor de omstreden Alien Enemies Act, een wet uit 1798. Die was oorspronkelijk bedoeld om vijandelijke buitenlanders uit te zetten in tijden van oorlog, maar werd in de Eerste Wereldoorlog al...

Lees meer
De Nationale Dodenherdenking in 2014
De Nationale Dodenherdenking in 2014
Recensie

Herdenking van de Tweede Wereldoorlog is al tachtig jaar gevoelig

In 2001 opende Chris van der Heijden zijn ophefmakende boek Grijs verleden. Nederland en de Tweede Wereldoorlog met de even briljante als provocatieve zinnen: ‘Eerst was er de oorlog, daarna het verhaal van die oorlog. De oorlog was erg, maar het verhaal maakte de oorlog nog erger’. Deze zinnen schoten me te binnen, al lezend...

Lees meer
Prins Bernhard krijgt uitleg over de bewapening van de Northrop NF-5 op vliegbasis Gilze-Rijen
Prins Bernhard krijgt uitleg over de bewapening van de Northrop NF-5 op vliegbasis Gilze-Rijen
Onderzoek

Onderzoekscommissie wilde bewust niet weten hoe corrupt prins Bernhard daadwerkelijk was

De commissie die moest uitzoeken of prins Bernhard smeergeld aannam van Amerikaanse vliegtuigbouwbouwers, heeft haar werk niet goed gedaan. Dat concludeert historicus Philip Dröge in Historisch Nieuwsblad. Dröge baseert zich op het onlangs geopenbaarde archief van de toenmalige secretaris, Ad Geelhoed. De commissie had sterke aanwijzingen dat de prins nog corrupter was dan gedacht, maar...

Lees meer
Pius IX latere leeftijd
Pius IX latere leeftijd
Interview

Zieke paus Franciscus herinnert aan een paus die de macht verloor, maar zielen won

De wankele gezondheid van paus Franciscus is al wekenlang wereldnieuws. Waarom? Historicus Jeroen Koch vertelt hoe Franciscus’ verre voorganger paus Pius IX er in de negentiende eeuw in slaagde om van het Vaticaan een symbolisch en mythisch instituut te maken, in een tijd waarin de paus juist zijn wereldlijke macht verloor. Jeroen Koch, die samen...

Lees meer