Kleinschalig boeren en lokaal kopen: daar lag volgens alternatieve producenten en klanten in de jaren 1970 en 1980 de weg naar een beter milieu. Het idee sloeg aan, maar de alternatieve voedselproductie kwam pas echt op gang toen boeren en verkopers het ideaal van kleinschaligheid loslieten. Dat laten Peter van Dam en Amber Striekwold zien in tijdschrift BMGN.
In de naoorlogse jaren stond de agrarische sector in het teken van schaalvergroting, die voedselzekerheid moest opleveren. Maar al snel ontstonden er zorgen over bijkomende milieuproblemen. Een gemengd gezelschap van onder meer biologische, biodynamische en macrobiotische boeren probeerde daarom tegen de trend van schaalvergroting in te gaan. Daarmee bereikten ze een selecte groep van klanten die alternatieve winkels bezochten.
Vanaf de tweede helft van de jaren tachtig kregen ook reguliere supermarkten interesse in voedsel met bijvoorbeeld een EKO-keurmerk. Daardoor werd de markt voor dat voedsel veel groter, maar raakte het oude kernideaal van kleinschaligheid grotendeels uit zicht. Behalve in de marketing, waarin het begrip vanwege zijn vaagheid nog dankbaar werd gebruikt.
