Een gezonde levensstijl was de verantwoordelijkheid van het individu. Dat werd in de tweede helft van de jaren zeventig meer en meer de boodschap van het Nederlandse Voorlichtingsbureau voor de Voeding, de voorloper van het Voedingscentrum. De boodschap volgde op decennialange – grotendeels mislukte – pogingen om maatschappelijke veranderingen teweeg te brengen die een gezonde levensstijl haalbaarder zouden maken. Dat betoogt historicus Jon Verriet in het tijdschrift BMGN.
Sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog probeerde het Voorlichtingsbureau Nederlanders aan een gevarieerd en matig dieet te krijgen. Aanvankelijk zocht het bureau daarvoor samenwerking met de voedingsindustrie. Maar die koos voor steeds krachtiger marketing vol onterechte gezondheidsclaims. Het Voorlichtingsbureau kaartte dat probleem aan bij politici, maar kreeg nauwelijks gehoor. Pogingen om via onderwijs een gezonde levensstijl te verspreiden verliepen uiterst moeizaam en ook artsen waren slechts matig in dit onderwerp geïnteresseerd.
Tegen deze achtergrond verschoof het Voorlichtingsbureau de focus van het collectief naar het individu. De focus op individuele verantwoordelijkheid ligt momenteel onder vuur van tegenstanders, die af willen van fat shaming en healthism.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
