Home Dossiers Amerikaanse presidenten Een tweede Andrew Jackson

Een tweede Andrew Jackson

  • Gepubliceerd op: 24 september 2020
  • Laatste update 17 apr 2023
  • 2 minuten leestijd
Een tweede Andrew Jackson
Cover van
Dossier Amerikaanse presidenten Bekijk dossier

Dit artikel krijgt u van ons cadeau

Wilt u onbeperkt toegang tot de artikelen op Historischnieuwsblad.nl? U bent al lid vanaf €1,99 per maand. Sluit hier een abonnement af en u heeft direct toegang.

Sinds zijn aantreden hebben bewonderaars en critici Donald Trump vergeleken met de zevende president van de VS, Andrew Jackson. Nu Trump zich keert tegen stemmen per post bij de presidentsverkiezingen in november, klinkt de vergelijking weer vaak.

‘Een geweldige figuur in de Amerikaanse geschiedenis, op zoveel manieren heel uniek’ – met die woorden duidde Trumps woordvoerder Andrew Jackson in januari 2017. Trump was net president en had Jackons portret in de Oval Office laten hangen. Voor Trump en zijn aanhangers was Jackson (president van 1829 tot 1837) een man van het volk, een daadkrachtige vechter en een tegenstander van de gevestigde macht. Een vroege versie van Trump zelf, dus.

Tegenstanders zagen minder gunstige overeenkomsten: beide mannen maakten vaak ruzie (Jackson vocht zelfs duels uit), ze botsten met rechtbanken en betoonden zich racistisch. Jackson had namelijk een groot landgoed in de buurt van Nashville in de zuidelijke staat Tennessee, waar slaven katoen moesten verbouwen. Bovendien tekende hij in 1830 de Indian Removal Act, waardoor vele duizenden oorspronkelijke bewoners van het oosten van Amerika gedwongen werden naar het westen te verhuizen, ten koste van veel levens.

Tijdens de Black Lives Matter-protesten van afgelopen zomer dook de vergelijking tussen de twee presidenten dan ook vaak op. Tegenstanders van Trump betoogden dat de huidige president net zo’n racist was als de zevende. Ze probeerden een standbeeld van Jackson in Washington omver te krijgen, tot woede van Trump.

Nu Trump stemmen per post tegenwerkt – volgens hemzelf om fraude tegen te gaan, volgens critici om het de Democraten moeilijk te maken – wijzen zijn tegenstanders op een nieuwe parallel. Ook Jackson richtte zich tegen de post, die anti-slavernijactivisten in zijn tijd gebruikten om informatie te verspreiden. Jackson stelde voor om geadresseerden publiekelijk aan de kaak te stellen en vond het een goed idee dat hoofden van postkantoren de brieven achterhielden. Ook wilde hij het burgers verbieden anti-slavernijteksten per post te versturen. Maar daarmee ging het Congres niet akkoord.

Dit artikel is gepubliceerd in Historisch Nieuwsblad 10-2020