Je kunt er de klok niet helemaal op gelijk zetten, maar zo elke tien jaar barst de discussie over het ‘verval’ van onze normen en waarden weer los. Deze folklore lijkt onschuldig, maar dit keer zit er een addertje onder het gras. Het ‘verval’ lijkt niet langer het gevolg van onze eigen onachtzaamheid, maar van een duister en onbeheersbaar verschijnsel: de immigratie.
Voor een deel is die kritiek gerechtvaardigd. Dat immigranten niet naar onze normen en waarden handelen, blijkt uit het feit dat zij vele malen crimineler zijn dan de autochtone Nederlanders en daar hebben we te lang over gezwegen. Meer dan de helft van de gevangenen in ons land is niet in Nederland geboren, hoewel allochtonen niet meer dan 10 procent van de Nederlandse bevolking uitmaken.
Wel moet daarbij bedacht worden dat de immigranten bepaald geen doorsnee van de bevolking vormen. Er zijn onder hen relatief veel jonge, ongehuwde mannen in de laagste inkomensklasse uit de grote steden en die groep begaat nu eenmaal meer overtredingen dan gemiddeld, ook al hebben zij en hun familie al eeuwenlang in Nederland gewoond.
Maar de cijfers over de allochtone criminaliteit zijn alarmerend. Immigratie lijdt tot een disproportionele stijging van het aantal overtredingen en misdrijven net zoals het snelverkeer vandaag de dag meer verkeersdoden veroorzaakt dan vroeger het gebruik van paard en wagen. De Italianen hebben in de negentiende eeuw niet alleen spaghetti naar de Verenigde Staten meegenomen, maar ook de maffia. Dat kon geen immigratiedienst verhinderen en nog steeds blijkt de invloed, die we op de kwaliteit van de immigranten kunnen uitoefenen, beperkt.
Toch is er hoop, want ten aanzien van de belangrijkste sectoren van onze samenleving lijkt geen immigrant ook maar iets aan onze normen en waarden te willen veranderen; de overgrote meerderheid is juist naar West-Europa gekomen om daarvan te profiteren. En hoewel een relatief grote groep over de schreef gaat, heeft geen allochtoon er ooit voor gepleit om ons handels-, eigendoms- en erfrecht te veranderen, de grondslagen van onze democratie en onze welvaartsstaat in twijfel te trekken of de straffen voor wapenbezit, drugshandel, afpersing en tasjesroof te verminderen of af te schaffen.
Overigens moeten ons niet laten afleiden door het modieuze gepraat over een ‘multiculturele’ samenleving. Daar hebben onze immigranten niets aan. Het is niet erg om wat in te schikken als het om een hoofddoekje gaat of een afwijkend begrafenisritueel, maar aan de echt belangrijke normen en waarden moeten we niet tornen, zoals het eigendomsrecht, de democratie en gelijkheid voor de wet.
Nederland is dus aan zet en daarvoor is het volstrekt overbodig om nieuwe normen en waarden te ontwerpen. We moeten de bestaande normen en waarden gewoon toepassen. Dat betekent meer politie, meer rechtbanken en meer gevangeniscellen. Niet leuk, maar wel nodig en niet alleen voor nieuwkomers. Gedogen en wegkijken kan een immigratieland zich niet langer veroorloven.
Piet Emmer is hoogleraar in de geschiedenis van de Europese expansie aan de Universiteit Leiden en redacteur van de ‘Encyclopedie Migratiegeschiedenis’ die in 2004 verschijnt.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
