Springer Verlag, uitgever van onder andere het boulevardblad Bild, geeft toe in de jaren zestig fouten te hebben gemaakt. ‘De stemmingmakerij tegen de studenten valt journalistiek niet te rechtvaardigen,’ schrijft Springer-topman Thomas Schmid.
In de jaren zestig woedde een oorlog tussen uitgeverij Springer en de studentenbeweging. Volgens de studenten hitsten de bladen van Springer de publieke opinie tegen hen op. Dagblad Bild riep zelfs op tot geweld. De krant zou medeschuldig zijn aan de moordaanslag op studentenleider Rudi Dutschke in mei 1968.
Uitgeverij Springer is een campagne gestart om die pijnlijke episode kritisch te verwerken. Met een boek, een televisiedocumentaire en een ‘tribunaal’ wil het concern schoon schip maken. Initiatiefnemer is Thomas Schmid, destijds zelf een van de rebellerende studenten. Nu is hij hoofdredacteur van onder meer het dagblad Die Welt, het serieuze gezicht van Springer.
In zijn krant schrijft Schmid dat Bild destijds te ver is gegaan. Maar dat gold ook voor de studenten. Schmid verwijt hun systematisch campagne tegen Springer te hebben gevoerd en zich daarvoor te hebben laten betalen door concurrende uitgevers als Rudolf Augstein van Der Spiegel en Gerd Bucerius van Die Zeit.
De studenten organiseerden onder het motto ‘Onteigen Springer’ een ‘tribunaal’. Bekende wetenschappers en publicisten zegden hun deelname toe. Door onderlinge onenigheid is dat toen niet doorgegaan. Schmid heeft deze zomer gepoogd het tribunaal op kosten van Springer alsnog te laten plaatsvinden. Maar de inmiddels bejaarde studentenrebellen weigerden aan het oppoetsen van Springers imago mee te werken.
Wel verscheen deze herfst de studie Feind-Bild Springer. Ein Verlag und seine Gegner. Drie historici van de Freie Universität Berlin deden in opdracht van Springer onderzoek naar de campagne die de geheime dienst van de DDR tegen Springer voerde. In de propaganda van de DDR was Bild een van de ergste uitwassen van het kapitalisme.
De historici tonen aan dat het Springer-concern tot in de directiekamers was geïnfiltreerd door Stasi-agenten. Een andere opmerkelijke bevinding is dat de studentenbeweging, anders dan Bild destijds beweerde, ‘niet vanuit de DDR werd aangestuurd’.
Bij de presentatie van boek en film was schrijver Peter Schneider de enige vertegenwoordiger van de toenmalige studentenbeweging. In de kribbige atmosfeer weigerden de vroegere ‘kameraden’ Schneider en Schmid elkaar een hand te geven. Schneider fulmineerde tegen boek en film, omdat die in zijn ogen van Springer een ‘Stasi-slachtoffer’ maken en de kwalijke rol van de uitgever veronachtzamen.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
