Home In beeld: Parades voor de massa

In beeld: Parades voor de massa

  • Gepubliceerd op: 22 mei 2012
  • Laatste update 07 apr 2020
  • Auteur:
    Geertje Dekkers en Annemarie Lavèn

Ze begonnen terughoudend, maar in de loop van de negentiende eeuw groeiden campagnes voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen uit tot steeds grotere shows. Met buttons en foto’s probeerden kandidaten vanuit treinen de kiezers voor zich te winnen.

‘Van is a used-up man,’ zongen aanhangers van de Amerikaanse Whig Party in 1840 over de zittende Democratische president Martin van Buren. Veel Amerikanen vonden campagne voeren in die tijd ordinair: een kandidaat mocht vooral niet al te duidelijk laten merken dat hij naar het Witte Huis wilde. Daarom liet hij het aan zijn aanhang over reclame te maken. Ook toen al was daarbij het gegooi met modder nooit van de lucht. Het anti-Van Buren-lied ‘Tippecanoe and Tyler too’ zou latere campagnes merkbaar beïnvloeden.

Presidentskandidaten moesten al vroeg een dikke huid ontwikkelen. De Houston Telegraph maakte Abraham Lincoln in 1860 uit voor ‘de magerste, schraalste, lompste verzameling armen en benen met een gangstergezicht die ooit samen aan één skelet heeft gezeten’.

En ver voordat birthers de Amerikaansheid van Obama betwistten, kregen kandidaten al te maken met uitzinnige beschuldigingen. In 1928 suggereerden Republikeinen dat de Democratische kandidaat, de katholiek Al Smith, werkte aan een tunnel van New York naar het Vaticaan. Als hij werd gekozen, zou de paus zich met al zijn beslissingen bemoeien.
Uiteraard was seks al vroeg een populair onderwerp om over te roddelen. De Democraat Grover Cleveland had mogelijk een bastaardkind. Dus zongen zijn tegenstanders in 1884: ‘Ma, Ma, where’s my pa? Gone to the White House, ha ha ha.’ Dit nogal zwakke rijmpje berokkende Cleveland overigens weinig schade. Hij werd tot tweemaal toe president.

Opmerkelijk genoeg raakte het seksleven van kandidaten gedurende een groot deel van de twintigste eeuw op de achtergrond, terwijl campagnes steeds theatraler werden. Vanaf de late negentiende eeuw lieten kandidaten hun terughoudendheid steeds meer varen en deden ze vaker mee aan verkiezingsbijeenkomsten, die langzaam uitgroeiden tot ware shows.

Dit artikel is exclusief voor abonnees

Dit artikel op Historischnieuwsblad.nl is alleen toegankelijk voor abonnees. Met liefde en zorg werken wij iedere dag weer aan de beste historische verhalen door toonaangevende historici. Steun ons door lid te worden voor maar €4,99 per maand, de eerste maand €1,99. Log in om als abonnee direct verder te kunnen lezen of sluit een abonnement af.