Home Het dorp als zuurstof van het land

Het dorp als zuurstof van het land

  • Gepubliceerd op: 1 oktober 2019
  • Laatste update 04 apr 2023
  • Auteur:
    Ianthe van Beuningen
  • 4 minuten leestijd
Het dorp als zuurstof van het land

Veel doorgewinterde dorpelingen merken dat het dorp niet meer zo is als vroeger. Wim Daniëls bespreekt in zijn nieuwe boek Het Dorp het traditionele dorpsleven en de radicale veranderingen die het onderging vanaf de jaren zestig. Karakteristieke dorpsfiguren, zandweggetjes, dorpsdrama’s en de jaarlijkse kermis; het komt allemaal aan de orde in Daniëls’ relaas vol ‘o ja-momenten’ voor vroegere dorpsbewoners.

Vanwaar dit boek?

Ik ben nu eenmaal een dorpsjongen. Ik woon weliswaar niet meer in een dorp, maar ik kom oorspronkelijk uit Aarle-Rixtel. Ik ben er geboren in 1954 en kom er nog regelmatig. Ik zie dat Aarle-Rixtel, en dorpen in het algemeen, ingrijpend zijn veranderd sinds mijn jeugd. Die veranderingen wil ik een podium geven.

Dit artikel is exclusief voor abonnees

Begrijp het heden, begin bij het verleden: met HN Actueel leest u historische achtergronden bij het nieuws van vandaag. Nu de eerste maand voor maar 1,99.

Wim Daniëls

U bespreekt in uw boek met name de jaren zestig en zeventig, waarom dit tijdsbestek?

Veel lezers kunnen zich de jaren zestig en zeventig nog goed heugen. Bovendien was dit een cruciale en hectische periode voor veel dorpen. Vóór de jaren zestig leefde het dorp redelijk statisch, het kabbelde rustig voort en er veranderde weinig. Maar vanaf de jaren zestig stonden dorpen plots onder extreme druk: ze gingen massaal fuseren.

Wat is het grootste verschil tussen die dorpen van toen en de dorpen van nu?

De zelfstandigheid is weg. Je vindt bijna geen enkel dorp meer dat volledig zelfstandig is. Dorpen zijn vaak gefuseerd of horen als wijk bij een stad. Dat maakt de afstand tussen de bewoners en het dorpsbestuur veel groter. Vroeger kon je met problemen of frustraties over de buurman naar het gemeentehuis gaan en de burgemeester persoonlijk aanspreken. Nu is dat ondenkbaar.

Ook het kleurenpalet neemt af. Daarmee doel ik op de rijke diversiteit aan dorpsfiguren, de typische smid en de kruidenier. Door deze factoren verdwijnt de natuurlijke gemeenschapszin. Die wordt nu kunstmatig gefabriceerd door het organiseren van bonte avonden en quizjes. De organische gemeenschapszin maakt plaats voor een geforceerde variant.

Wat is het belangrijkste verschil tussen een stad en een dorp?

Een dorp is kleinschalig. Je bent voortdurend bij elkaar betrokken. Dat heeft positieve en negatieve kanten. De ons-kent-ons cultuur kan confronterend zijn;  je kunt minder gemakkelijk schuilen voor sociale controle. Mensen die vanuit de stad naar een dorp verhuizen schrikken hier soms van, wat ik ook beschrijf ik in mijn boek. Toch blijven veel stedelingen verhuizen, vaak vanwege een verlangen naar het nostalgische, rustige en romantische dorp.

Wat mist u het meest aan uw geboortedorp?

Het dorpsdialect. Ik praat het zo nu en dan met mijn vrouw of als ik terug ga naar mijn dorp. Ook mis ik de gemoedelijkheid. Als je in een stad een willekeurige voorbijganger begroet kijken ze je verbaasd aan. In een dorp is dat alles behalve vreemd. In dorpssupermarkten kon je op belofte de volgende dag betalen als jij je portemonnee was vergeten. In een stad hoef je dat niet te proberen. Als laatste mis ik de typische dorpsfiguren: de kleurrijke samenstelling van de smid, de kruidenier en de bakker.

Wat mist u helemaal niet?

De vrij grote invloed van de kerk. In een dorp was met name de invloed van de dorpspastoor groot.  Hij kon zich met veel zaken bemoeien, ook persoonlijke zaken. Deze hoogmoedigheid, arrogantie en dwingelandij van de kerk mis ik absoluut niet. Maar die is nu ook niet meer zoals vroeger.

Hoe kunnen we de toekomst van het dorp beschermen?

Het aantal inwoners in Nederland groeit snel en door ruimtegebrek raken dorpen in de verdrukking. We moeten de ruimte voor dorpen bewaken en zorgen dat er niet overal wegen worden gebouwd die de afstand tussen stad en dorp kleiner maken, want die afstand is belangrijk.

Veel mensen willen dat Nederland een stad in het land Europa wordt, een samenleving waarin steden en dorpen volledig in verbinding staan. Maar dit is niet handig. Het dorp is de zuurstof van het land. We hebben deze plekken nodig om tot rust te komen, om zo nu en dan te ontsnappen van het stedelijke, snelle leven. Daarom moeten we voor de dorpen en het dorpsleven vechten en dorpen de ruimte geven om kleinschalig te blijven.

Het dorp. Een geschiedenis

Wim Daniëls 224 p. Thomas Rap € 19,99

Bestel het boek in onze webshop!

Nieuwste berichten

Witte Huis brandde af in eerdere burenruzie tussen Amerika en Canada
Witte Huis brandde af in eerdere burenruzie tussen Amerika en Canada
Artikel

Witte Huis brandde af in eerdere burenruzie tussen Amerika en Canada

In 1812 begonnen de Amerikanen een opportunistische oorlog tegen hun noorderburen. De Canadezen zouden hen verwelkomen als bevrijders. Maar de oorlog mislukte faliekant en werd snel vergeten. Toch laait de herinnering de laatste tijd weer op. De relatie tussen de Verenigde Staten en Canada is weer eens aardig verziekt. Donald Trump flirt met de gedachte...

Lees meer
Philip Dröge
Philip Dröge
Column

Geen messing monster voor Dom Henrique

In Nederland zijn we van de bordjes. Die geven uitleg en context; excuseren het verleden en masseren het heden. Geen standbeeld met de geur van nationalisme ontkomt aan het messing monster. Natuurlijk heeft Coen een plaque, net als Van Heutsz, zodat we nog eens krijgen ingepeperd hoe malicieus ze zijn geweest. Wie schetste dan ook...

Lees meer
‘Dankzij de Maartrevolutie werden vrouwen politiek actief’
‘Dankzij de Maartrevolutie werden vrouwen politiek actief’
Interview

‘Dankzij de Maartrevolutie werden vrouwen politiek actief’

Maart is de maand van de vrouwenbeweging, met om te beginnen 8 maart als Internationale Vrouwendag. Het is geen toeval dat juist deze maand is gekozen: in maart 1848 brak in Duitsland de revolutie uit. Universitair docent Anne Heyer (Universiteit Leiden) legt uit wat het verband is. ‘Voor het eerst bezochten vrouwen de senaat.’ Wat...

Lees meer
‘Dankzij Dina Sanson verbeterde de zorg voor arme kinderen’
‘Dankzij Dina Sanson verbeterde de zorg voor arme kinderen’
Interview

‘Dankzij Dina Sanson verbeterde de zorg voor arme kinderen’

Dina Sanson (1868-1929) was de eerste politievrouw van Nederland. Historicus Tsila Rädecker kwam haar op het spoor toen ze van familieleden van Sanson een boodschappentas kreeg met foto’s en documenten. In Voor vrouw en kind reconstrueert Rädecker het leven van de politievrouw. ‘Door Dina’s inzet verbeterde de hopeloze situatie van veel kinderen.’ Hoe kwam Dina...

Lees meer