De titel Blood, Sex & Royalty doet geen serieus historisch drama vermoeden. De schijn bedriegt, want de driedelige Netflix-serie is een even amusante als boeiende mengeling van fictie en documentaire over Anna Boleyn en haar tragische huwelijk met Hendrik VIII.
Dit artikel krijgt u van ons cadeau
Wilt u ook toegang tot HN Actueel? Hiermee leest u dagelijks geschiedenisverhalen met een actuele aanleiding op onze website en ontvangt u exclusieve nieuwsbrieven. U kunt de eerste maand onbeperkt lezen voor € 1,99. Sluit hier een abonnement af en u heeft direct toegang.
Hoe maak je het leven van Anna Boleyn invoelbaar? In Blood, Sex & Royalty is ze een moderne vrouw, die meer wil dan de maîtresse worden van Hendrik VIII. Als hij haar het bed in wil krijgen, eist ze dat hij haar eerst trouwt, want als koningin ‘kun je dingen echt veranderen’. Het heeft wat voeten in de aarde – een kerkscheiding – en het kost zes jaar, maar in 1533 trouwen de twee. Waarbij Hendrik verwacht dat zij hem anders dan zijn eerste vrouw Catherina van Aragon een mannelijke troonopvolger zal schenken. Als dat niet gebeurt – het stel krijgt een dochter – wil Hendrik van haar af, wat eindigt met Boleyns onthoofding in de Tower.
In Blood, Sex & Royalty komen uiteraard deze bekende feiten aan de orde, maar de serie is bewust anachronistisch. Het begin zet de toon als Boleyn in de Tower met een vertrouwensman terugblikt op haar huwelijk. Het is alsof we prinses Diana horen in het beruchte interview met Martin Bashir. Zo zegt Boleyn dat ze op ‘de eerste date’ meteen van Hendrik hield. Ook heeft ze aan het hof een ‘bestie’. Hendrik noemt haar later spottend people’s queen. En dat alles begeleid door popmuziek en hiphop. Het anachronisme is een geestige gimmick, maar het scherpzinnige commentaar van historici tussen de gebeurtenissen door is uitermate informatief. Overtuigend schetsen zij een beeld van Boleyn als een zelfstandig denkende vrouw, die zich niet in het patriarchale keurslijf liet duwen. En waar ze met haar leven voor betaalde.
