Woedende aanklacht tegen politiegeweld.
In de nacht van 23 juli 1967 sloeg de vlam in de pan in Detroit. Zwarte bewoners pikten het niet langer dat ze door het voor 93 procent witte politiekorps als minderwaardige burgers werden behandeld. De directe aanleiding voor de raciale ontploffing was een politie-inval in een illegale bar, waarbij de ruim tachtig bezoekers werden gearresteerd. Een woedende menigte gooide flessen naar de politie en sloeg aan het plunderen. Vijf dagen later kon de balans worden opgemaakt: 43 doden, ruim 1000 gewonden en meer dan 2500 panden, waaronder veel winkels, door brand verwoest.
De speelfilm Detroit richt zich op één gruwelijk voorval tijdens de opstand. Drie politiemannen vallen een motel binnen omdat ze vermoeden dat zich er een sluipschutter bevindt. Ze vinden geen sluipschutter, maar treffen een aantal jonge zwarte mannen in gezelschap van twee jonge witte vrouwen aan. Drie van de mannen overleven het niet. Ze worden doodgeschoten, nadat ze urenlang getreiterd en geslagen zijn. In een rechtszaak, twee jaar later, worden de agenten vrijgesproken.
Regisseur Kathryn Bigelow legde eerdere pijnpunten bloot met Oscarwinnaar The Hurt Locker, over de Irak-oorlog, en Zero Dark Thirty, over de jacht op Osama bin Laden. Dat doet ze ook met DetroitDetroit is een mokerslag.
Jos van der Burg is filmrecensent bij Het Parool en de Filmkrant.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
