Terechte ode voor Walraven van Hall
Na de opvatting de afgelopen decennia dat iedereen opportunistisch aanmodderde in de oorlog, keren de laatste jaren in de geschiedschrijving oorlogshelden en –schurken schoorvoetend terug. Zoals in Moedige mensen: helden in oorlogstijd (2014) van Jaap Cohen en Hinke Piersma. De verandering is aan de Nederlandse filmwereld niet voorbijgegaan. Paul Verhoevens Zwartboek (2006) gaf nog een beeld van het verzet als een groep dwazen, opportunisten en zelfs verraders. Maar sinds kort tonen films weer onverschrokken oorlogshelden en -schoften. Zoals Süskind (Rudolf van den Berg, 2012), dat een eerbetoon brengt aan Walter Süskind, die 600 Joodse kinderen uit de Hollandsche Schouwburg redde. Lijnrecht daartegenover staat Riphagen (Pieter Kuijpers, 2016), waarin de ploert Dries Riphagen wordt geportretteerd. Die beloofde Joden in ruil voor geld veiligheid, waarna hij hen verraadde.
In Bankier van het verzet treffen we weer een kreukvrije oorlogsheld aan, namelijk de bankier Walraven (Wally) van Hall. Met hulp van zijn broer Gijs pleegde hij met frauduleuze financiële constructies de grootse bankroof uit de Nederlandse geschiedenis. In twee jaar sluisde hij omgerekend naar de huidige waarde een half miljard (!) euro uit De Nederlandsche Bank naar verzetsgroepen. Uit andere bronnen kwam nog eens zo’n bedrag. Natuurlijk waren er meer mensen bij betrokken, maar Walraven had de leiding. Anders dan Gijs overleefde hij het niet. Na verraad werd hij opgepakt en op 12 februari 1945 gefusilleerd. De respectvolle hommage Bankier van het verzet toont een man voor wie verzet een principiële keuze was. Zo iemand noemen we terecht een held.
Jos van der Burg is filmrecensent bij Het Parool en de Filmkrant.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
