Auteurs uit de tijd van Mussolini gebruikten het Latijn om de geschiedenis van Italië, en vooral van Rome, te beschrijven vanuit een fascistisch perspectief. Daarin was Rome een stad van universele betekenis en hingen de antieke geschiedenis, de christelijke periode en de fascistische tijd nadrukkelijk samen. Hoe dat uitpakte, laat Nicolò Bettegazzi (Rijksuniversiteit Groningen) zien in zijn proefschrift Ideologies of Latin in Fascist Italy.
Zo schreef Vincenzo Pellecchia het gedicht Natalis Urbis, waarinde stad Rome drie keer werd geboren: een keer vroeg in de Oudheid, door toedoen van Romulus, een keer in de Romeinse keizertijd, vanwege de opkomst van het christendom, en een keer dankzij de fascisten. Elke keer ging de (weder)geboorte volgens Pellecchia met een offer gepaard: eerst van Romulus’ broer Remus, daarna van Christus en uiteindelijk van de soldaten die vielen aan de vooravond van de opkomst van het fascisme. Zo vormde de Romeinse geschiedenis een eenheid, met het Latijn als voorbeeld van continuïteit.
