Het Westen wilde de Koreaanse Oorlog vergeten
De Koreaanse Oorlog zat ingeklemd tussen de Tweede Wereldoorlog en de Vietnam-oorlog, en was minder lang en minder aansprekend. Maar in de drie jaar dat deze oorlog duurde, van 25 juni 1950 tot 27 juni 1953, sneuvelden alleen al aan Amerikaanse kant bijna evenveel soldaten als in de meer dan tien jaar durende Vietnam-oorlog. Dit is dan nog buiten de miljoen dode Koreanen gerekend, en de honderdduizenden slachtoffers aan de kant van de Verenigde Naties en China. Alleen tijdens de Cuba-crisis was het gevaar van een nucleaire oorlog dreigender dan gedurende de Koreaanse Oorlog.
Deze oorlog, die eindigde in een impasse, heeft de grenzen van de huidige twee Korea’s bepaald. En hij was zo gruwelijk dat het Westen hem het liefst wilde vergeten. Ook omdat deze voorafschaduwing van de Vietnam-oorlog niet tijdig het inzicht had gebracht dat je beter geen impopulair, corrupt plaatselijk regime kunt steunen en dat je de kracht van een Aziatisch-communistisch leger als vijand niet moet onderschatten. Toch komt de Britse historicus Max Hastings in zijn standaardwerk uit 1987 tot de conclusie dat deze oorlog en de Amerikaanse betrokkenheid daarbij gerechtvaardigd waren, vanwege de strijd tegen de tirannie: ‘Noord-Korea is nog altijd een van de ellendigste, wreedste, meest onderdrukkende, onverbeterlijk stalinistische maatschappijen ter wereld.’ Omwille van de actualiteit is zijn boek nu in een Nederlandse vertaling verschenen.
Hastings sprak meer dan 200 veteranen: geallieerden en Chinezen. Als militair historicus verhaalt hij vanuit hun perspectief levendig over deze oorlog, veelal gevoerd in een berggebied met ’s winters temperaturen van twintig graden onder nul en ’s zomers zompige modder. Het was een primitieve oorlog, met eindeloze bestormingen, man-tegen-mangevechten, en hordes soldaten die niet om hun leven leken te geven – de hel op aarde, waar het westerse thuisfront niet over wilde horen. Hastings laat zien dat Amerika de botsing met communistisch China had kunnen voorkomen als het de waarschuwingen serieus had genomen dat China Noord-Korea als bufferstaat wilde behouden. Ook geeft hij inzage in de beleidsopties van het Amerikaanse opperbevel: het bombarderen van China en het gebruik van atoomwapens. Uiteindelijk besloten de Amerikanen ‘gelukkig’ tot een beperkte oorlog.
Jeroen Vullings is biograaf en criticus.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
