Vrouwen die ongetrouwd zwanger werden, hadden in de Republiek der Nederlanden meer speelruimte dan in de Duitse landen en Italië, schrijven historici in het tijdschrift The History of the Family. Als ze hun stad maar niet op kosten joegen.
In de Republiek keurde de dominante gereformeerde kerk buitenechtelijke seks streng af, maar loste ze dat graag intern op, bijvoorbeeld door schuldigen uit te sluiten van het Heilig Avondmaal. Vaak ook hield de kerk dit soort kwesties stil. Stedelijke overheden grepen vooral in als een buitenechtelijke zwangerschap de gemeenschap geld dreigde te kosten. Dan werd een onwillige vader verplicht te trouwen of te betalen, of werd een moeder verbannen, zodat de stad niet voor de zorg van het kind hoefde te betalen. Dat laatste lot trof vooral de armsten, die geen vangnet hadden.
In de Duitse landen stonden ongetrouwde zwangeren voor een moeilijke keuze als ze de vader wilden dwingen tot een huwelijk of een financiële bijdrage. Als ze een rechtszaak aanspanden, liepen ze zelf een groot risico te worden gestraft voor buitenechtelijke seks. Beide kwesties werden namelijk door dezelfde rechtbanken behandeld.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
In Italië lag er minder nadruk op de financiële kant van de zaak. Daar ging het meer om religieuze geboden en eerbaarheid. Zwangerschappen werden er daarom meer verborgen gehouden en vrouwen moesten hun kind vaak afstaan, bijvoorbeeld bij een vondelingenhuis. In het noorden was dat veel minder gebruikelijk.