Onderzoekers gingen er lang van uit dat slavernij economisch onrendabel was en vaak verliesgevend. De laatste jaren is duidelijk geworden dat slavenhandel lucratief was op een andere manier. Slavernij bleek namelijk een geschikt middel om profijtelijke contacten te leggen.
Door de verkoop van slaven wisten handelaren uit Amsterdam aan het felbegeerde zilver te komen. Zo schrijven Cátia Antunes en Ramona Negrón in The Low Countries Journal of Social and Economic History (TSEG), dat een special heeft gewijd aan slavernij.
Meer lezen over slavernij? Schrijf u in voor onze gratis nieuwsbrief.
Antunes en Negrón illustreren dat aan de hand van het gedrag van zeventiende-eeuwse handelaren, die werkten vanuit Amsterdam. Zij voeren met hun slavenschepen naar de Spaanse wereld en lieten zich voor de slaven vaak in zilver betalen. De Nederlandse Republiek was nog steeds in oorlog met Spanje en had daardoor geen toegang tot de zilvermarkt. Maar door aan te pappen met kopers in Spaanse koloniën, hun voorkeursleveranciers voor slaven te worden en zich te laten betalen in zilver, wisten de handelaren het edelmetaal toch te verwerven. De Republiek had dat nodig voor de handel met andere Europese landen en met Azië, maar ook voor binnenlandse betalingen. Daarnaast legden de handelaren dankzij de verkoop van slaven andere commerciële contacten. Curaçao groeide uit tot de grootste slavenhandelspost in de Cariben.
Op deze manier speelde de slavenhandel dus een belangrijke rol in het economisch systeem en was de waarde ervan vele malen groter dan alleen de opbrengst van de slaven.
