Suriname heeft sinds kort een volwaardig nationaal archief. Het Nationaal Archief Suriname (NAS) in Paramaribo is gevestigd in een splinternieuw gebouw, geschonken door de voormalige koloniale overheerser. De ondersteuning van Nederlandse zijde ging verder: ook de opleiding van drie volwaardige archivarissen en het middenkader werd verzorgd. Totale kosten van het project: 5,4 miljoen euro.
President Venetiaan opende op 12 april jongstleden het gebouw, ‘met trots’. Het NAS voldoet aan internationale eisen. Met een temperatuur tussen de 18 en 22 graden Celsius en een luchtvochtigheid tussen de 45 en 55 procent beschikt het over omstandigheden die goed zijn voor oude papieren en slecht voor zilvervisjes en ander ongedierte.
Het gebouw heeft een transparant ontwerp. De ruime studiezaal is voorzien van vier units, elk met een eigen archiefbestand, waaronder de volkstelling van 1921. Drie apparaten om microfiches te bekijken staan ter beschikking van de bezoekers. Dat is nog eens wat anders dan het kindertehuis waarin het archief voorheen provisorisch was ondergebracht. Bij een fikse tropische regenbui stroomde het water van boven en beneden richting de opgestapelde archiefdozen.
Nu beschikt het NAS over zes depots met een totale capaciteit van 11.250 strekkende meter archiefruimte, veilig bewaard achter tien centimeter dikke stalen deuren. Voor branden, zoals die in het verre en recente verleden herhaaldelijk hebben gewoed en waarbij belangrijk archiefmateriaal verloren is gegaan, hoeft men niet meer te vrezen.
In de komende zeven jaar verwacht het NAS langzaam maar zeker alle archieven die tot nog toe in Nederland bivakkeerden terug, zowel in originele als gedigitaliseerde vorm. Ook de archieven van de verschillende ministeries van Suriname gaan richting NAS.
Grote trekker van dit project aan Surinaamse zijde was minister Maurits Hassankhan van Binnenlandse Zaken, zelf historicus. Er zijn tussen Suriname en Nederland stevige onderhandelingen gevoerd in de trant van ‘Geef hier die koloniale archieven, ze zijn van ons’ en ‘Je krijgt ze niet, want je kunt er niet goed voor zorgen’. Nu deze fase succesvol is afgerond, wacht minister Hassankhan met smart op een opleiding geschiedenis aan de Universiteit van Suriname. ‘Dan kunnen we onze eigen geschiedenis schrijven’.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
