De Britse militair historicus Antony Beevor, auteur van de bestsellers Stalingrad en D-day, kende zijn held, schrijver en reiziger Patrick Leigh Fermor, persoonlijk. ‘Paddy was so much fun to be with.’
Hoe bent u in aanraking gekomen met Patrick Leigh Fermor?
‘Hij was een vriend van de familie van mijn vrouw, Artemis Cooper. Zij kende hem van kinds af aan. Via haar ontmoette ik Paddy (1915-2011) voor het eerst tijdens een diner, ik meen in 1987.’
Het bleef niet bij dat ene contact?
‘Later logeerden we bij hem en zijn echtgenote Joan in hun prachtige zelfgebouwde landhuis in de Peloponnesos. Ik bezocht hem vanwege het onderzoek voor mijn boek Kreta. 1941-1945. Paddy bezat veel officiële stukken over het verzet in Kreta, aangezien hij de commandogroep aanvoerde die in 1944 de Duitse generaal Heinrich Kneipe kidnapte. Ondanks de ontelbare roadblocks, kordons en zoektochten van de Duitse bezetters slaagde hij erin de nazibevelhebber van Kreta te ontvoeren naar Egypte – een werkelijk briljante actie.’
Wat trof u in hem?
‘Zijn twinkelende, levenslustige blik. Paddy bezat een ongelooflijk aanstekelijke persoonlijkheid. Zodra je je in zijn nabijheid bevond, voelde je je meteen ook beter over jezelf.’
17 glazen champagne: Hij dronk niet uit verdriet, maar uit vreugde
Waarom is hij uw held?
‘De ontvoering van generaal Kneipe maakt hem tot een verzetsheld. En ik reken hem tot de beste Britse prozaschrijvers. Zijn twee reisboeken over de voettocht die hij als jongen maakte van Hoek van Holland naar Constantinopel zijn prachtig. Moet je nagaan wat een moed om als achttienjarige in 1932 door Europa te gaan wandelen. Tot wanhoop van zijn ouders was hij mislukt op school. Hij besloot de wijde wereld in te trekken om te ontsnappen aan de claustrofobie van het gevestigde bestaan. Een magere maandelijkse toelage van vijf pond moest hem in leven houden, maar Paddy was zulk charmant gezelschap dat mensen hem onderweg geregeld uitnodigden te blijven logeren. In 1935 bereikte hij Constantinopel. Niet veel later beleefde hij een romance met de acht jaar oudere Roemeense prinses Balasha Cantacuzène.’
Bezat deze avonturier ook mindere kanten?
‘Hij rookte en dronk ontzettend veel. Drank leek geen effect op hem te hebben, omdat hij niet dronk uit verdriet maar uit vreugde. Ik herinner me dat Paddy me eens vertelde dat hij al 17 glazen champagne op had voordat hij tijdens een diner een fles wijn leegdronk. Na afloop las hij bij kaarslicht hardop voor uit een oud tekstboek – zelfs geen hapering in zijn stem. Ik geloof dat hij had leren drinken met de Kretaanse verzetsstrijders.’
Ziet u parallellen met uw eigen leven?
‘De enige overeenkomst is dat ik ook slecht presteerde op school en een late starter was. Maar hij was veelvuldig in mijn leven omdat mijn echtgenote met zijn medewerking zijn biografie heeft geschreven. Patrick Leigh Fermor: an Adventure verscheen in 2012, net nadat hij op zijn 96ste was gestorven.’
Dit artikel is exclusief voor abonnees
