Home Meiden-plantdag

Meiden-plantdag

  • Gepubliceerd op: 16 maart 2004
  • Laatste update 07 apr 2020
  • Auteur:
    Paul Arnoldussen

Verhalen over succes zijn meestal een stuk minder boeiend dan die over heroïsche mislukkingen. Er wordt alleen weinig gretig over verteld. Een paar jaar geleden organiseerde ik enkele bijeenkomsten waar journalisten over hun liefst hilarisch falen werden ondervraagd. Wel, over het algemeen konden ze zich daar toch weinig van herinneren. ‘Nee, ik geloof niet dat ik echte fouten heb gemaakt.’ Gelukkig stonden de debacles van collega’s hun vaak aanmerkelijk helderder voor de geest, dus werden het toch nog genoeglijke avonden.


Van Max Dendermonde zelf hoorde ik dat hij zich begin jaren vijftig, toen hij voor De Groene werkte, nogal verheugd had op een klusje ergens in Overijssel. Er was daar een meiden-plantdag, en deze ongetwijfeld folkloristische en wat pikante gewoonte leek hem wel een reportage waard. Op de plaats van bestemming bleek het te gaan om een plantdag van meidennen.
Bob Groen, inmiddels overleden, werkte in 1963 bij de Volkskrant. Van de telex plukte hij een bericht over een aanslag op president De Gaulle. Dat was waarachter wel nieuws, vond Groen. Maar even later meldde Agence France Press dat de aanslag was mislukt, de president was nog in leven. ‘Niks aan de hand dus,’ concludeerde de jonge journalist, en hij gooide beide berichten in de prullenbak.
Onlangs vertelde Bert Bommels (ex-Elsevier) over een weinig gelukkige stap in zijn carrière, halverwege de jaren zeventig, richting Tropeninstituut. ‘Ze zouden een blad beginnen, Tropen, en daarvan werd ik hoofdredacteur. Veel reizen, dat was de attractie. Daarnaast werd ik hoofd PR. Op de dag dat ik binnenkwam hoorde ik dat het geld voor dat blad er niet was. Geen probleem, zei de directeur, ik moest gewoon naar Jan Pronk van Ontwikkelingssamenwerking en dan kwam het wel goed. Dus ik in m’n goede pak naar Pronk, maar die was snel met mij klaar. “Ze krijgen al miljoenen, die vier ton voor dat blad regelen ze zelf maar.”‘
Geen blad dus, maar hij was wel hoofd van de pr-afdeling met twaalf mensen. ‘Die hadden helemaal niets te doen, vooral omdat het Tropenmuseum net werd verbouwd. Mijn taak was het dus vooral om te zorgen dat de mensen niet kwamen. Daar heb ik mijn hele advertentiebudget aan besteed, aan een campagne “Kom niet naar ons toe”. Maar de mensen kwamen toch, dus ik liet een schutting om het museum bouwen en die beschilderen door Rietveldacademie-studenten. Aardig stuntje, het leverde 67 krantenberichten op. En de missie was geslaagd: er kwamen vrijwel niemand meer aan de deur.’ 
Bij Elsevier heeft Bommels het nog erg naar zijn zin gehad.

Dit artikel is exclusief voor abonnees

Dit artikel op Historischnieuwsblad.nl is alleen toegankelijk voor abonnees. Met liefde en zorg werken wij iedere dag weer aan de beste historische verhalen door toonaangevende historici. Steun ons door lid te worden voor maar €4,99 per maand, de eerste maand €1,99. Log in om als abonnee direct verder te kunnen lezen of sluit een abonnement af.