De Kennedy’s zijn opnieuw doorgedrongen tot het centrum van de Amerikaanse macht. Bij de verkiezingen van 6 november jongstleden is Joseph P. Kennedy III gekozen tot lid van het Huis van Afgevaardigden voor de staat Massachusetts. ‘Ik heb gewonnen vanwege mijn plannen, niet door mijn achternaam,’ zei de 32-jarige Joseph, kleinzoon van Robert en achterneef van de vermoorde president John F. Kennedy. Misschien heeft hij wel gelijk, want de naam Kennedy doet lang niet alle Amerikaanse harten meer sneller kloppen.
In 1947 kwam voor het eerst een Kennedy in het Congres. De toen 29-jarige John F. Kennedy (‘Jack’) werd gekozen in het Huis van Afgevaardigden. Over een periode van 64 jaar zat er ten minste één Kennedy in het Huis, de Senaat of het Witte Huis. Maar iets van de glans van de ooit glorieuze dynastie lijkt verdwenen.
Volgend jaar zal worden herdacht dat JFK een halve eeuw geleden werd doodgeschoten tijdens een autorit door Dallas. Het bestuur van de Texaanse stad heeft afgelopen mei een comité benoemd, dat ervoor moet zorgen dat de officiële herdenking vooral stijlvol zal zijn. En dat er niet te veel in negatieve zin naar Dallas wordt gewezen.
Stijlvol – het is de vraag of dat lukt. De nagedachtenis aan JFK zal worden opgerakeld. Natuurlijk, ‘Jack’ blijft voor veel Amerikanen een mythische figuur. De jonge president, te vroeg aan zijn einde gekomen, volledig toegewijd aan Amerika, omringd door de beste en slimste mannen en vrouwen ter wereld, die eigenhandig de Cuba-crisis oploste: dit is hoe veel Amerikanen hem zich graag herinneren.
Zo niet de Pulitzerprijs-winnende journalist Seymour Hersh (New Yorker), die in 1997 voor het eerst hard tegen het heilige Kennedy-huis aan schopte. Hersh werd verguisd om zijn spraakmakende boek The Dark Side of Camelot. Zijn bronnen zouden niet kloppen of zelfs zijn vervalst. Maar het beeld dat hij schetste beklijft. Het beeld van het maffiamaatje, van een president die onnodig de Vietnam-oorlog deed escaleren en die seksverslaafd was.
Jack Kennedy wordt vooral herinnerd om zijn buitenlandse beleid, terwijl hij in eigen land de opkomende burgerrechtenbeweging pas in zijn laatste maand als president omarmde. Eerder deed hij dat niet, uit angst om zijn kiezers in het racistische Zuiden te verliezen. Een paar jaar geleden stelden 65 historici op verzoek van tv-station C-span een ranglijst van presidenten samen. JFK eindigde slechts op een zesde plaats.
De naam Kennedy staat niet langer garant voor bewondering en succes. De nieuwe afgevaardigde zal hier rekening mee moeten houden.
Stijn Hustinx is correspondent in New York
Dit artikel is exclusief voor abonnees
