Wie het publieke debat de laatste jaren een beetje heeft gevolgd, slaapt al enige tijd niet rustig meer. Wat staat ons de komende dertig jaar in Nederland niet allemaal te wachten? Heel westelijk Nederland loopt spoedig onder water, dat staat volgens de deskundigen vast. Dit komt door de stijging van de zeespiegel en die wordt veroorzaakt door de opwarming van de atmosfeer, het directe gevolg van de zondige activiteiten van de mens.
Mocht deze straffe Gods onverhoopt op zich laten wachten, dan kunnen we er zeker van zijn dat een paar flinke dijkdoorbraken in Zuid-Holland honderdduizenden slachtoffers gaan maken. Dat komt weer doordat onze dijken vol met zwakke plekken zitten. Het is ook zeer waarschijnlijk, zo niet volkomen zeker, dat de warme Golfstroom die Noordwest-Europa een aangenaam klimaat geeft er binnen afzienbare tijd mee ophoudt. Hoewel het dus veel warmer wordt, krijgen wij het ook steeds kouder.
En terwijl we wanhopig worstelen met deze onoplosbare problemen, ontwikkelt het ‘multiculturele drama’ zich in rap tempo tot een regelrechte burgeroorlog, die de schaarse gebieden die nog boven de zeespiegel uitsteken volledig zal ruïneren. De onderdelen van onze infrastructuur die al deze rampen overleven, worden vervolgens opgeblazen door islamitische terroristen.
Wat contrasteert ons heerlijke, probleemloze verleden akelig met deze helse toekomst, zal eenieder denken voor wie het verleden niets anders is dan een mythe waarmee de ellende van het heden kan worden aangescherpt. Was het verleden echter wel zo paradijselijk?
Tot aan de late jaren tachtig waren vele deskundigen ervan overtuigd dat er een grote nucleaire oorlog zou uitbreken. Was er niet een of andere natuurwet die leerde dat alles wat mis kan gaan, ook daadwerkelijk een keer misgaat? De Bescherming Bevolking, een vergeten organisatie, stuurde alle Nederlanders een boekje met wenken hoe de nucleaire apocalyps te overleven. In sommige kelders moeten nog de restanten van de noodzakelijke overlevingspakketten liggen. Ook waren deskundigen in de jaren vijftig en zestig volkomen zeker van een demografische ramp die Nederland ging treffen: in 2000 zou Nederland 20 miljoen inwoners hebben.
Begin jaren zeventig voorspelde de Club van Rome, een gezelschap van louter objectieve geleerden, dat de uitputting van de grondstoffenvoorraden al rond het jaar 2000 zou leiden tot een rampzalige situatie. Het is allemaal heel anders gelopen, maar onjuiste toekomstvoorspellingen in het verleden zijn geen garantie voor onjuiste toekomstvoorspellingen in de toekomst.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
