Ze kijken allemaal buitengewoon ernstig. Fotografie was immers een serieuze zaak. Wie bewoog werd gereduceerd tot ‘een spookachtige figuur’ op de galerij van een imposante villa aan het Koningsplein in Batavia – en ook de gehurkte huisjongetjes kunnen zichtbaar moeilijk stilzitten. Hoe warm moet het voor de Nederlanders zijn geweest in de geïmproviseerde studio, ingesnoerd in hun formele Europese kleding. Op ronde in de theeplantage kon gelukkig de sarong weer om.
De rijke kleuren van het tropische Indië gaan verloren in de zwart-wit foto’s. Scherp is wel het contrast tussen de witte pilaren van de statige koloniale huizen en de donkere huid van de tuinjongens, met de witkwast in de hand klaar om tropische vochtaanslag op de blanke muren te lijf te gaan.
De Europeanen en hun huispersoneel, een enkele Indische regent, veel koloniale residenties, weelderige tuinen, een gamelan orkest staan op de 105 foto’s in het prachtig uitgegeven Het album voor Mientje. Ze zijn afkomstig uit een door twee amateurfotografen samengesteld fotoalbum dat Wilhelmina Françoise van der Hucht in 1862 ontving als huwelijksgeschenk.
In de begeleidende hoofdstukken wordt echter niet zozeer het verhaal van Mientje verteld, als dat van haar vader Willem. Met 32 familieleden vertrekt Willem van der Hucht in 1843 naar Indië. Daar wordt hij onderdeel van het ‘kleine kringetje’ dat in Indië en in Nederland de koloniale zaken behartigt. Hij brengt de theeplantage Parakan Salak, het handelshuis John Pryce & Co en de tinonderneming Billiton tot bloei, maar laat in Indië wel zijn eerste vrouw en twee dochtertjes achter, die al in de eerste maanden na aankomst sterven.
Helaas gaan zijn belevenissen verloren in al na enkele bladzijden niet meer te volgen opsommingen en uitweidingen over de familie- en andere relaties. Het lukt de auteurs, waarvan één een afstammeling, niet om afstand nemen van de archiefstukken, verzameld in de Stichting Indisch Thee- en Familie-Archief Van der Hucht c.s. Wie echt met de koloniale ondernemers wil meeleven kan beter zijn toevlucht nemen tot Hella Haasse’s Heren van de thee, dat op hetzelfde archief is gebaseerd.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
