Home COLUMN: Maarten van Rossem

COLUMN: Maarten van Rossem

  • Gepubliceerd op: 1 maart 2013
  • Laatste update 07 apr 2020
  • 3 minuten leestijd

De Republikeinse partij is nu al jaren in de greep van zeer conservatieve opvattingen. Zij vormt daarom in toenemende mate een minderheidspartij, die het bij de stembus moet hebben van oudere blanke kiezers. Omdat het Amerikaanse politieke systeem minderheden unieke mogelijkheden biedt om de wensen van de meerderheid te frustreren, spelen de Republikeinen toch een prominente rol in de federale besluitvorming.

Kern van het Republikeinse conservatisme is de overtuiging dat de federale overheid veel te omvangrijk is, dat die overheid meer dan gehalveerd zou moeten worden. Dat zou dan weer kunnen leiden tot navenante belastingverlagingen. Deze anti-overheidsideologie is opgebouwd uit twee elementen: een economisch en een historisch element.
Het economische element is afkomstig van het neoliberalisme, dat leert dat de overheid geen maatschappelijke problemen oplost, maar juist zelf het grootste maatschappelijke probleem vormt. Beperk daarom de overheid en geef de markt alle ruimte.

Het historische element wordt verschaft door de mythische interpretatie van de Amerikaanse geschiedenis, waaraan veel Amerikanen geloven. De Verenigde Staten, zo luidt de mythe, zijn groot en succesvol geworden door rugged individualism.

De natie is gecreëerd door hardwerkende, inventieve, goed bewapende individualisten in een lange, moeizame strijd tegen de elementen en de indianen aan de zogenoemde frontier, de steeds naar het westen opschuivende grens tussen woestenij en beschaving. De lange traditie van de western brengt dat prachtig in beeld. Clint Eastwood is niet voor niks een Republikeinse held.

Sedert het begin van de New Deal is de federale overheid steeds omvangrijker geworden. Zij zorgt voor een lawine van wet- en regelgeving, voor sociale verzekeringen en allerlei andere zaken die de burgers beter zelf zouden kunnen regelen. De overheidsmoloch heeft het ware, individualistische ethos van de VS, de kern van de Amerikaanse identiteit, tot in de wortels aangetast. De Verenigde Staten lijden aan wortelrot. De Republikeinen stellen in feite voor de hele maatschappelijke ontwikkeling van de laatste acht decennia terug te draaien.

Deze opvattingen worden grotendeels geïnspireerd door angst: veel oudere, blanke Amerikanen hebben het gevoel dat hun eigen natie zich tegen hen heeft gekeerd. Kleine steden in de typisch Republikeinse staten verkommeren, traditionele religieuze opvattingen staan onder druk en ergens halverwege deze eeuw zullen de blanke Amerikanen een minderheid in eigen land vormen.

Al die ellende wordt gesymboliseerd door de zwarte president in het Witte Huis. Dat is ook eigenlijk geen Amerikaan; hij is in Kenia geboren, denken veel Republikeinen, en zijn kiezers stemmen alleen op hem omdat hij zorgt voor uitkeringen.
Mythische voorstellingen hebben weinig met de werkelijkheid te maken, en dat is ook het geval met de ideologie van de conservatieve Republikeinen. Zeker, de frontier heeft echt bestaan, maar het westelijke deel van de reuzennatie is vooral tot ontwikkeling gebracht door de federale overheid en de grote ondernemingen die zich bezighielden met spoorwegaanleg en mijnbouw.

De Republikeinse haatcampagne tegen de federale overheid drijft op hypocrisie. De overheid moet bezuinigen op ‘de uitkeringen’ voor de minderheden, maar niet op de Amerikaanse AOW en de vrijwel kosteloze medische zorg boven de 65 waar de oudere blanken geen afstand van willen doen. Er moet vooral bezuinigd worden op ‘de anderen’, op ‘de uitvreters’.

Daar komt nog bij dat de Republikeins stemmende staten – de rode staten – het niet kunnen stellen zonder de omvangrijke subsidiestroom die de federale overheid van de Democratisch stemmende staten – de blauwe staten – naar de rode staten laat lopen.

Als er ooit zoiets was als een traditioneel Amerikaans ethos, dan was dat bovenal egalitair: ‘van krantenjongen tot miljonair.’ Maar door toedoen van de Republikeinen is de inkomensongelijkheid in de VS enorm toegenomen. De geschiedenis zal ook in de VS niet teruggedraaid worden. De Republikeinen moeten op zoek naar een realistischer ideologie.
 

Dit artikel is exclusief voor abonnees

Begrijp het heden, begin bij het verleden: met HN Actueel leest u historische achtergronden bij het nieuws van vandaag. Nu de eerste maand voor maar 1,99.

Nieuwste berichten

Schreef Jef Last mee aan Anton de Koms beroemde boek?
Schreef Jef Last mee aan Anton de Koms beroemde boek?
Artikel

Schreef Jef Last mee aan Anton de Koms beroemde boek?

Schrijver Jef Last beweerde in 1962 te hebben meegewerkt aan Anton de Koms Wij slaven van Suriname (1934). Die claim was pijnlijk en onterecht, stelt dochter Judith de Kom in haar onlangs gepubliceerde memoires. Wat zeggen de bronnen?

Lees meer
Hoe de Hongaarse kokarde uit 1848 is gekaapt door Viktor Orbán
Hoe de Hongaarse kokarde uit 1848 is gekaapt door Viktor Orbán
Artikel

Hoe de Hongaarse kokarde uit 1848 is gekaapt door Viktor Orbán

Afgelopen zaterdag 15 maart herdachten de Hongaren de onafhankelijkheidsoorlog van 1848-1849. Het is traditie om op deze feestdag een kokarde in de kleuren van de nationale vlag te dragen. Maar tegenwoordig laten veel Hongaren hun kokardes liever thuis, omdat Viktor Orbán er een partijsymbool van heeft gemaakt. Elk jaar herdenken de Hongaren op 15 maart...

Lees meer
Tijdens de Slag bij Ane verpletterde een boerenleger de edelen
Tijdens de Slag bij Ane verpletterde een boerenleger de edelen
Artikel

Tijdens de Slag bij Ane verpletterde een boerenleger de edelen

In de dertiende eeuw werd bij het buurtschap Ane in Overijssel een bloederige veldslag uitgevochten tussen boeren en edelen. Tot ieders verbazing hakten de Drenten de zwaarbewapende ridders van de bisschop van Utrecht in de pan. Op 28 juli 1227 opende het leger van Otto van Lippe, de bisschop van Utrecht, bij Ane de aanval...

Lees meer
‘Alawieten krijgen onterecht de schuld van wat Assad heeft misdaan’
‘Alawieten krijgen onterecht de schuld van wat Assad heeft misdaan’
Interview

‘Alawieten krijgen onterecht de schuld van wat Assad heeft misdaan’

Honderden Syrische alawieten zijn afgelopen week gedood door aanhangers van de nieuwe regering. Alawieten worden geassocieerd met het gevallen Assad-regime. Volgens hoogleraar Maurits Berger (Universiteit Leiden) is dat niet terecht. ‘Assad is alawiet, maar hij ziet zichzelf vooral als een Syriër, een Arabier.’ Wie zijn de alawieten? ‘Het alawitische geloof is een vertakking binnen het...

Lees meer