Iedere Amerikaanse dode die in Irak valt, komt in de krant. Er zijn zelfs kranten die het aantal gewonden bijhouden. Voor de Amerikaanse regering is die enorme aandacht voor de gesneuvelden en gewonden in Irak een politieke ramp. De president is dan ook begonnen de verantwoordelijkheid voor het ongelukkige avontuur in Irak af te schuiven naar de Verenigde Naties.
Dat enkele tientallen dode Amerikaanse soldaten de president dwingen de bezetting van Irak anders aan te pakken is het gevolg van het feit dat de Amerikaanse kiezers eigenlijk van mening zijn dat iedere Amerikaanse soldaat die sneuvelt in een verafgelegen land, zonder dat de veiligheid van het vaderland in het geding is, er één te veel is.
Als we kijken naar de talloze interventies die de Amerikanen sinds het eind van de Koude Oorlog hebben ondernomen, dan valt vooral op hoe weinig Amerikaanse soldaten daarbij om het leven zijn gekomen. Toen tijdens een slecht opgezette operatie in Somalië achttien Amerikaanse mariniers sneuvelden, was dat voor de Amerikanen een dusdanig traumatiserende ervaring dat zij niet meer bereid waren tot enige vorm van interventie in Afrika.
Toen de Amerikanen Afghanistan aanvielen vanwege 11 september, stelden zij met nadruk dat geen moeite hun te veel zou zijn om de terroristen uit te roeien. Al spoedig bleek echter dat de interventie in Afghanistan zo was opgezet dat het aantal gesneuvelde Amerikaanse soldaten minimaal zou zijn. Aan de ene kant siert het de Amerikanen dat zij zo weinig tolerantie hebben voor dode Amerikaanse soldaten, aan de andere kant hebben deze sentimenten verstrekkende gevolgen voor de Amerikaanse buitenlandse politiek. In de afgelopen twee jaar is in Washington, vooral door neoconservatieve intellectuelen, met groot genoegen gesproken over een Nieuw Amerikaanse Imperium. Een natie die echter niet eens bereid is ten behoeve van een nieuw imperium twee doden per dag te accepteren, zal het als imperiumbouwer niet ver brengen.
Wie grote ambities heeft, moet ook bereid zijn grote offers te brengen. Een enkel voorbeeld: bij de bliksemsnelle verovering van Polen door Duitsland in 1939 vielen 17.000 Duitse doden, en nog eens 100.000 Poolse. De Amerikaanse almacht is beperkt tot bombarderen met grote precisie van grote hoogte en snelle, liefst risicovrije militaire operaties. Zodra er sprake is van langdurige, onoverzichtelijke interventies, waarbij aanhoudend doden vallen, zullen de Amerikaanse kiezers al snel beperkend optreden. Voorzover er al sprake is van een Amerikaans imperium, kan dat alleen een informal empire zijn.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
