Le grand cahier
János Szász
Vanaf 16 september in de filmtheaters
‘Moeder huilt, wij niet,’ schrijft een 13-jarige Hongaarse jongen in een leeg schrift als hij en zijn tweelingbroer door hun moeder naar hun oma op het platteland worden gebracht. Het is 1944, de oorlog woedt en hun moeder vindt het in de stad te gevaarlijk voor hen. Ze zijn veiliger bij hun kwaadaardige oma op het platteland, die hen met onversneden haat opvangt. De vrouw, die met hun moeder heeft gebroken, vernedert hen, slaat hen en laat hen ploeteren voor een hap brood. In Hollywood zou Le grand cahier, de verfilming van het eerste deel van Agota Kristofs trilogie over een eeneiige tweeling, een Charles Dickens-achtig melodrama over zielige jongetjes hebben opgeleverd, maar het gaat in deze film om iets anders. Hij laat zien dat kinderen geen moraal kennen, maar zich als kameleons aanpassen aan hun omgeving. Beide jongens schakelen hun gevoel uit en nemen de wreedheid van hun oma en de mores van de oorlog over, wat leidt tot gruwelijke ontsporingen. Geen sympathieke personages in La grand cahier, maar wel een schokkend inzicht in de invloed van oorlog op kinderen.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
