Polen haten of houden van Lech Walesa. Een tussenweg lijkt niet mogelijk voor de voormalige elektricien op de scheepswerf in Gdansk, die wereldberoemd werd als leider van de vakbond Solidariteit. Hij en de Poolse paus Johannes Paulus II hadden een beslissend aandeel in de ondergang van het communistische regime in Polen. De 88-jarige Poolse filmveteraan Andrzej Wajda richt zich in de speelfilm Walesa – Man of Hope op de Walesa die tussen 1970 en 1989 van arbeider veranderde in onverzettelijke vakbondsleider en politicus. De film toont de prijs – gevangenisstraf, ontslag – die Walesa betaalde voor zijn oppositie tegen het regime.
De film eindigt in 1989, als het regime bakzeil haalt en vrije verkiezingen aankondigt. Begrijpelijk dat de film daar stopt, want de periode erna was voor Walesa een stuk minder glorieus. Zijn vijf jaar durende presidentschap na 1990 stelde de Polen zo teleur dat hij bij de volgende presidentsverkiezingen verpletterend werd verslagen. Zijn verdiensten als vakbondsleider staan echter rechtovereind. Walesa toont de besnorde activist, die in 1983 de Nobelprijs voor de vrede kreeg, als een vrijheidslievende held, maar verdoezelt zijn narcisme en zelfingenomenheid niet. Zoals het een moderne biopic betaamt, besteedt de film ook veel aandacht aan Walesa’s gezinsleven. Duidelijk wordt dat zijn vrouw en zes kinderen er bij nogal eens bij inschoten.
Walesa – Man of Hope
Andrzej Wajda
Vanaf 5 maart in de bioscoop
Dit artikel is exclusief voor abonnees
