DVD Otto Frank, Father of Anne
Living Colour Entertainment, € 14,99
Weer Anne Frank? Toch is Otto Frank, Father of Anne een interessante documentaire. Filmmaker David de Jongh richt het vizier niet op Anne, maar op haar vader, de enige overlevende van de acht onderduikers in het Achterhuis.
De film, dit voorjaar door de VPRO uitgezonden, laat zien hoe hij met Annes erfenis – het dagboek – is omgegaan. Vanaf de eerste publicatie in 1947 tot op heden was er lof en kritiek. Mocht hij zoiets persoonlijks als Annes dagboek wel publiceren? Een antisemitische briefschrijver haalde in 1959 grof uit naar Frank. ‘Maar dat is typisch de Jood. Met het stinkende lijk van zijn eigen dochter nog geld verdienen.’ Familieleden en vrienden van Frank schetsen een ander beeld. Het ging hem niet om geld – hij leefde sober –, maar om zin te geven aan Annes dood. Het dagboek moest de herinnering levend houden.
La rafle
Roselyne Bosch
Te zien in de bioscoop
Ook de Fransen hadden in de oorlog allemaal in het verzet gezeten. Over collaboratie werd niet gesproken. Dat op 16 juli 1942 in Parijs ruim 13.000 Joden door Franse politieagenten werden opgepakt, naar een stadion werden gebracht en afgevoerd naar concentratiekampen, was taboe.
In de jaren negentig ging het deksel van de doofpot. President Jacques Chirac bood in 1995 de Joodse gemeenschap namens de Franse staat excuses aan. Dat het onderwerp nog steeds een open zenuw raakt, blijkt uit het succes van La rafle (de razzia). De speelfilm over de Parijse deportatie trok in Frankrijk bijna 3 miljoen bezoekers. De serieuze Franse filmpers was niet enthousiast over de Hollywood-achtige productie, die bol staat van de melodramatische effecten. Toch maakt de film af en toe iets voelbaar van de meedogenloze werkelijkheid.
Over hetzelfde onderwerp verschijnt volgende maand nog een film: Elle s’appelait Sarah.
Dit artikel is exclusief voor abonnees
