In deze rubriek kunnen lezers hun mening geven over artikelen die in het Historisch Nieuwsblad verschenen zijn. De redactie behoudt zich het recht voor brieven in te korten. Reacties: Postbus 1528, 1000 BM Amsterdam of redactiehn@vug.nl
Dat ik dit nog mag meemaken…! Al jarenlang probeer ik me – vergeefs, vergeefs! – toegang te verschaffen tot de besloten sociëteit van de politieke correctheid. Steeds schortte er weer wat aan. Nu eens was ik een product van de abjecte Leidse School, die zoals bekend wekelijks bijeenkomt op duistere veranda’s om de ondergang van ‘ons Indië’ te bejammeren en Van Heutsz en Colijn te bewieroken. Dan weer veroorloofde ik me frivool taalgebruik over zwaarwichtige onderwerpen als prostitutie, haar bedrijfsters en haar bestrijders. En zo was er elke keer wel wat.
Maar nu is het me dan toch eindelijk gelukt, en dat met een onderwerp waarover ik nog niet één letter heb gepubliceerd. De Meelstreep en de drie andere publicaties van de Stichting Onderzoek Terugkeer en Opvang (SOTO) moeten nog verschijnen (1 november a.s.), maar nu reeds heeft de hoofdredacteur van het Historisch Nieuwsblad Frans Smits in het vorige nummer (2001/7) goedkeurend vastgesteld dat de SOTO het predikaat ‘politiek correct’ ten volle verdient.
Dank Smits, ik ben diep geroerd, maar tegelijkertijd ook wel een beetje verdrietig. Had ik maar eerder geweten dat het zo simpel was om te worden toegelaten tot het heilige der heiligen! Ik hoef alleen de NSB’ers buiten het onderzoek naar de terugkeer en opvang van slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog te houden, en de deuren zwaaien wijd open.
Had u me dat niet eerder kunnen vertellen? Dan had ik die NSB’ers er écht uit gegooid. Nu heb ik me – in een moment van zwakte, ik geef het toe – al over hun lot in de naoorlogse kampen gebogen. En ja, de tekst van De Meelstreep lag natuurlijk al lang bij de drukker toen u met uw gouden tip kwam, dus daar viel niets meer aan te doen. Als de politiek correcten dát op 1 november a.s. merken, word ik natuurlijk meteen weer buiten de deur gezet. U wordt bedankt, Smits!
Martin Bossenbroek, Amsterdam
Dit artikel is exclusief voor abonnees
