Al Qaida kreeg na 11 september precies wat het wilde: een bange westerse wereld. Moslims hadden het massaal gemunt op het vrije Westen, dachten veel burgers. Twee oorlogen en ingrijpende inperkingen van vrijheden waren het gevolg.
‘VS in staat van oorlog,’ kopte De Telegraaf op 12 september 2001. ‘Apocalypse,’ ging de Engelse Daily Mail daaroverheen. De Derde Wereldoorlog was begonnen, zeiden paniekerige commentatoren.
De shock direct na de aanslagen op de Twin Towers was begrijpelijk. Mohammed Atta en zijn medekapers hadden met groot gevoel voor drama drieduizend mensen de dood in gejaagd en chaos gecreëerd in het hart van New York. Aan de televisie gekluisterd zagen kijkers die dag keer op keer de vliegtuigen, de botsingen, de vallende lichamen.
In de dagen erna nam vrijwel niemand een adempauze om te bedenken dat de aanslagen helemaal niet zo uitzonderlijk waren. Ja, de schaal was schokkend en New York was nog nooit zo aangevallen, maar vliegtuigkapingen en zelfmoordcommando’s kende de wereld al lang. Al Qaida was geen oorlog begonnen – daar was het helemaal niet toe in staat –, maar had bekende middelen gebruikt om te doen wat het altijd deed: angst zaaien.
En daarin slaagden de kapers. Massaal geloofden westerlingen dat alle moslims het op hen hadden gemunt. Regeringen eigenden zich ruime bevoegdheden toe in hun zoektocht naar potentiële terroristen. De Verenigde Staten eisten buiten hun grenzen allerlei persoonsgegevens op, en kregen die.
Slechts weinigen klaagden over de inperkingen van hun privacy die al deze angst met zich meebracht. Op vliegvelden werd wel gemopperd over de lange inchecktijden en het gedoe met kleine vloeistofflesjes, maar de meeste passagiers hadden begrip voor de ingrijpende verhoging van de waakzaamheid.
Aanvankelijk geloofden veel burgers ook dat Osama bin Laden en de zijnen ‘uit hun holen moesten worden gerookt’ en dat invallen in Afghanistan en Irak noodzakelijk waren. Maar naarmate er meer doden vielen onder de Amerikaanse soldaten en de oorlogen langer duurden, zwollen de protesten aan.
Momenteel ziet niemand een elegante oplossing voor de instabiliteit van de twee landen, en de onrust zal er nog lang aanhouden. De aanval was misschien toch niet de beste verdediging, en angst bleek een slechte raadgever.
Geert Wilders, fractievoorzitter van PVV, koos voor 9/11:
‘Deze beeldreportage maakt nog steeds een diepe indruk. De beelden van die dag zijn op mijn netvlies gebrand. Op 9/11 is de wereld keihard wakker geschud. Bijna 3.000 mensen vonden de dood. Het was niet alleen een aanslag op levens, maar ook op de Westerse vrijheid.
Amerika verklaarde de oorlog aan het terrorisme. In het verlengde daarvan werd een van de gezichten van terreur, Osama Bin Laden, op 2 mei 2011 gedood. 9/11 heeft ons geleerd dat islam en vrijheid niet samengaan. Het heeft ons geleerd dat de multiculturele samenleving een utopie is.
De Westerse vrijheden worden door veel mensen als een gegeven beschouwd, men weet niet beter. Maar juist nu, met de gevaren van massa-immigratie op de loer, moeten wij waken voor het behoud van onze Westerse normen en waarden, onze Westerse beschaving. Vrijheden die er moeten zijn voor altijd, voor alle mensen, nu en in de toekomst.
We moeten standvastig zijn en niet toegeven aan angst. Ronald Reagan zei dat onze tijd geen tijd is voor mensen die bang zijn. In het belang van onze kinderen moeten we onze identiteit en onze vrijheid bewaren en doorgeven. Dat kan alleen indien we de waarheid onder ogen zien en onze plicht doen.’
Dit artikel is exclusief voor abonnees
